محب الله پرچمی

(1332 - 1387 هـ.خ)

محب‌الله پرچمی در دهستان مجره در شهر خلخال در خانوادهای روستایی چشم به جهان گشود.پدرش کدخدای ده و معلم مکتبخانه بود و او از کودکی با شعرهای گلستان و حکایتهای بوستان رشد و نمو یافت و عشق به ادبیات در او نضج گرفت. در کودکی به همراه خانواده به خطه سرسبز و فرهنگ پرور گیلان کوچ کرد و در طی سالها چنان شیفته آوای شالیکاران شد که بقیه عمر خود را صرف جستجو و پژوهش در فرهنگ این سرزمین کرد. او که از خردسالی شور آموختن و آموزاندن داشت،از اوان ۱۸ سالگی، آموزگاری را پیشه خود ساخت و از مقطع «اکابر» تا دانشگاه را در کارنامه کاری خود ثبت کرده است. پرچمی که در آخرین سال پیش از انقلاب اسلامی، تحصیل در رشته ادبیات فارسی را در دانشگاه علامه طباطبایی آغاز و به ناچار به پایتخت نقل مکان کرده بود، با شروع انقلاب فرهنگی به گیلان بازگشت و در کنار ادامه تدریس به جمع آوری دوبیتیها، لالاییها، چیستانها و ضرب المثلهای شرق گیلان پرداخت تا آنها را به صورت مجموعه کتاب منتشر کند. او به گواه دانش آموزان و دانشجویان بیشمارش در طی دههها ، همواره رسالت روشنگری را بر دوشخود احساس می کرد و درس روشنفکری و آزادگی را نیز شانه به شانه ادبیات پیش میبرد. الله از محب پرچمی علاوه بر تعداد زیادی مقاله در نشریات « رشد ادبیات فارسی»، « گیلهوا» و «گل آقا» چند کتاب نیز باقی مانده است.از جمله: بیان آموزشی هزار ترانه گیل فرهنگ شفاهی سخن پس کوچه های فرهنگ او کتاب های « هزار لالایی گیل«،هزار ضرب المثل گیل» و « هزار چیستان گیل» را نیز در دست تالیف داشت که شوربختانه دست اجل مهلتش نداد و در ۵۵ سالگی به دیار باقی شتافت.