قاضی قضاعی

از علمای اهل سنت در نیمه نخست سده پنجم و نویسنده کتاب دستور معالم الحکم و ماثور مکارم الشیم که دربردارنده سخنان امیرالمؤمنین(ع) است. از تاریخ زندگی او اطّلاعات چندانی در دست نیست. همین اندازه می‌دانیم که در دوران فاطمیان در مصر می‌زیست و در علوم مختلفی، از جمله: ادبیات، فقه، حدیث، تفسیر و تاریخ دست داشته و در سه علم اخیر، آثاری از او به یادگار مانده است. وی در مسند قضاوت بود و در دوران وزارت علی بن احمد جَرجرایی، وزیر دربار فاطمیان، منشی او بود و مدتی به‌عنوان سفیر فاطمیان در حکومت روم شرقی، در قسطنطنیه اقامت داشت. او در شب پنج شنبه شانزدهم ذی قعده سال ۴۵۴ ق، چشم از جهان فرو بست. قاضی قضاعی از علمای اهل سنت در قرن چهارم و پنجم هجری بوده و در میان فقها و اهل حدیث منزلتی معتبر دارد.وی با آنکه در بسیاری از کتاب‌های اهل سنت، شافعی قلمداد شده؛ ولی محدث نوری در مستدرک الوسائل او را بنا بر دلایل و قرائنی شیعه دانسته است.