قاسمعلی فراست

(1338 هـ.خ)

قاسمعلی فراست دوران دبستان را در همان روستا گذراند و علاقه‌اش به داستان‌نویسی از همان دوران با خواندن کتاب‌های مختلف شکل گرفت. او این علاقه را ابتدا با گفتن شعر آغاز کرد و سپس به داستان‌نویسی روآورد. فراست در سال ۵۶ که هم‌زمان با اوج مبارزه‌ی سیاسی بود، وارد دانشگاه تهران شد و همان دوره تصمیم گرفت داستان‌نویسی را به طور جدی دنبال کند که به دلیل اوضاع سیاسی و در آستانه‌ی وقوع انقلاب از دانشگاه اخراج شد. او پس از پیروزی انقلاب و بعد از وقوع انقلاب فرهنگی به سفارش چند نفر از دوستانش وارد دانشکده‌ی هنرهای زیبای تهران شد و اولین مجموعه‌ی داستانش را با نام «زیارت» در حوزه‌ی هنری منتشر کرد. بعد از وقوع جنگ بین ایران و عراق بود که تصمیم گرفت تم داستان‌هایش را با موضوعات مربوط به دفاع مقدس بنویسد. فراست برای نوشتن کتاب «نخل‌های بی‌سر» به خرمشهر رفت و از تجربیاتش در این کتاب استفاده کرد. این کتاب در سال ۶۱ توسط انتشارات امیرکبیر منتشر شد و تا سال ۸۸ سه بار تجدید چاپ شد. کتاب «نخل‌های بی‌سر» در سال ۸۹ در مجموعه‌ی کتاب‌های «روایتی دیگر» و با طرح جلد جدید به چاپ رسید. از دیگر آثار این نویسنده در حوزه‌ی جنگ می‌توان به کتاب‌های «نیاز»، «عشق مانعی ندارد» و «گلاب خانم» اشاره کرد. «افطار»، «روزهای برفی»، «آوازهای ممنوع»، «بن‌بست»، «آن روزها» و «باغ سیب» از دیگر آثار فراست هستند. او دو کتاب هم در حوزه‌ی کتاب‌شناسی با عنوان «کتاب‌شناسی داستان‌های توصیفی امام، انقلاب، جنگ» و «کتاب‌شناسی داستان‌های روستایی» تالیف کرده است. فراست دانش آموخته‌ی رشته‌ی ادبیات فارسی در دانشگاه علامه طباطبایی تهران است.