فریبا صدیقیم

(1338 هـ.خ)

درسال ۱۳۳۸ در تهران متولد شد. تا سن ۱۱ سالگی در شهرستان کوچکی به نام نهاوند زندگی می کرد و بعد با خانواده به تهران مهاجرت نموده است، در همان جا ازدواج کرده و صاحب دو پسر شده است. مدرک تحصیلی اش را در رشته ی فیزیوتراپی از دانشگاه تهران گرفته است. در سال ۲۰۰۱ با خانواده به آمریکا مهاجرت کرده و در آنجا رشته ی تحصیلی اش را تغییر داده و اولتراسوند خوانده است. سال هاست که در این رشته کار و نیز تدریس می نماید. کار ادبی را از حدود بیست و پنج سال پیش با کار کودکان و نوجوانان شروع کرده و سپس با شرکت در کلاس های ادبی دکتر رضا براهنی به شعر و داستان نیز رو آورده است. علاوه بر کتابهایی که نوشته با مجلات و سایت های ادبی مختلف در زمینه شعر، داستان و نقد شعر و داستان همکاری داشته است. حاصل فعالیت های ادبی اش عبارتند از: در زمینه ی کودکان و نوجوانان: "دو برادر دو دوست"، "اگر مادر بود چکار می کرد؟"، "سعید و اسباب بازی هایش"، "من چی نقاشی کنم؟"، "احمد و بوته ی گل سرخ"، "چطور مادر را خوشحال کنم"، "من خودم"، "خانم بلوز آبی"، "کوچکترها بزرگترها"، "سفید گریه نکن"، "نابغه ی کوچک"، "دوستت دارم "، "شما دوست مرا می شناسید" و نیز کتابی در زمینه ی کمک درسی ریاضی.. و در زمینه ی بزگسالان: مجموعه ی شعرهای " به تعویق می اندازی ام تا کی" ، و " این قلب معمولی نمی زند " و مجموعه داستان های " شبی که آخر نداشت"، " شمع های زیر آبکش " و " من زنی انگلیسی بوده ام" رمان لیورا اولین رمان او بوده است.