علی خلیلیان

(1317 - 1370 هـ.خ)

او از جوانی لب به گفتن شعر گشوده و در انجمن‌های ادبی اصفهان مانند شیدا، ادیب فرهمند، پروانه و کمال شرکت می‌کرده است. او شاعری خوش‌ذوق و باقریحه و متدیّن و عارف بوده و عاقبت در اردیبهشت ۱۳۷۰ شمسی وفات یافته و در قطعه نام‌آوران واقع در قبرستان باغ رضوان اصفهان دفن شد. مادّه تاریخ فوتش را «محور اصفهانی» ضمن مرثیه‌ای گوید: "عارفی خواست وفاتش چو به شمسی گفتم: «بود در جمع از اخلاص و وفا یار ادب»".