عطاالله تدین

(1303 - 1380 هـ.خ)

در سال۱۳۲۴ به دانشکده پلیس رفت و در سال ۱۳۲۶ فارغ‏التحصیل شد؛ وی در تاریخ ۱/۲/۲۶ با درجه ستوان دومی به استخدام شهربانی کل کشور در آمد و در اداره سرکلانتری، شهربانی شیراز، شهربانی کاشان و انگشت‏نگاری فعالیت کرد. او در سال ۱۳۲۸ به درجه ستوان یکمی ارتقاء یافت و رئیس شعبه اول دایره بایگانی شد. تدین که در سال ۱۳۲۹مدتی به شهربانی همدان رفته بود، در سال ۱۳۳۰ به قسمت پلیس انتظامی (دایره انگشت ‏نگاری) رفت و سپس رئیس آن دایره گردید تا اینکه در سال ۱۳۳۲ به اتهام وابستگی به حزب توده در اختیار وزارت کشور قرار گرفت. عطاءالله تدین با تأسیس جمعیتی با کلمه اختصاری (V) در سال ۱۳۲۱ با هدف تبلیغ مرام کمونیستی و مبارزه علنی و جدی با فاشیست و رئیس کتابخانه حزب توده در رشت معرفی گردیده بود، در سال ۳۲ طبق ماده ۵ حکومت نظامی دستگیر و حدود ۴ ماه در زندان به سر برد. وی در عریضه‏ای در این خصوص ادعا کرد که در زمان تحصیل در شهرستان رشت، همواره با حزب توده مبارزه می‏کرده و در جمعیت‏هایی که شاه دوستی و وطن‏پرستی را شعار می‏داده‏اند، نام نویسی کرده و روی این اصل در حزب میهن پرستان عضویت داشته. او به مناسبت روز ۲۶ مرداد تمثال بزرگی از شاه را با هزینه شخصی تهیه و در اداره انگشت‏نگاری شهربانی نصب کرد . همچنین در سال ۱۳۲۶ در مجله شهربانی، داستانی درباره عظمت ایران باستان و شاه دوستی و میهن پرستی منتشر نمود. او در پایان این داستان نوشته است : «استدعا دارم مقرر فرمائید با گزارش بی‏اساس، جوانی را که آرزویش خدمت به شاهنشاه و میهن عزیز است نزد فامیل، عیال و اولاد شرمنده ننمائید.»عطاءالله تدین که مانند دیگر افراد توده‏ای مراحل رشد و ترقی را طی می‏کرد، در سال ۱۳۴۶ با موافقت ساواک، رئیس اداره خدمات مطبوعات شد و پس از دو سال به عنوان معاون اداره کل مطبوعات مشغول گردید و در سال ۱۳۵۲ مدیر کل مطبوعات شد و سپس به معاونت مطبوعاتی وزیر ارتقاء شغل یافت که این ارتقاء را نصیری ـ رئیس ساواک ـ به وی تبریک گفت. تدین که ۱۴ بار توسط رژیم تشویق و موفق به اخذ نشان‏های مختلف گردیده بود و با نشریات ارمغان، بیمه ایران، مهر ایران و… نیز همکاری می‏کرد، کتابش به نام «تاریخ گیلان و نقش گیلان در نهضت مشروطیت ایران‌» نوشت به فرح پهلوی هدیه کرد که مورد تشویق او واقع گردید. او بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در انزوا می زیست و به تالیف اشتغال داشت.