عبدالکریم انواری

(1312 - 1403 هـ.خ)

دکتر انواری یکی از وکلای برجسته ایران بود. او با احراز رتبه اول و دریافت مدال درجه علمی از دانشکده حقوق دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد و تحصیلات تکمیلی خود را در دانشگاه آن آربور (ANN ARBOR) میشیگان به پایان رساند. وی پس از مراجعت به ایران به وکالت دادگستری اشتغال ورزید و چند دوره از طرف وکلای دادگستری ایران به عضویت هیئت مدیره کانون وکلای دادگستری انتخاب و سه دوره نیز نایب رئیس کانون وکلای دادگستری بود و نمایندگی این کانون را در سازمانهای حقوقی و سازمانهای حقوق بشری به عهده داشت. وی دو دوره نیز به نیابت ریاست اتحادیه حقوقی آسیا و آسیای باختری انتخاب شد. عبدالکریم انواری از سال‌های دور و از زمان نوجوانی به جرگه طرفداران نهضت ملی ایران و پیروان دکتر محمد مصدق پیوست. او از سال ۱۳۵۶ به عضویت شورای مرکزی جبهه ملی ایران درآمد و در هیات رئیسه شورای مرکزی قرار گرفت. همچنین مسئول کانون وکلای دادگستری مرکز نیز بود. او برای استقلال کانون وکلای دادگستری که قانون آن توسط دکتر مصدق تدوین شده بود، بسیار تلاش نمود. دکتر انواری در سال ۱۳۵۹ ناچار به ترک ایران شد و در لندن به کار مشاورت حقوقی پرداخت. ایشان در خارج از کشور نیز همواره در تلاش برای آزادی ایران بود و تا زمانی که برایش امکان داشت در جلسات سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور شرکت میکرد. در دوران بعد سازمان همواره از مشاورت های سیاسی و حقوقی ارزنده ایشان بهره میگرفت.