عباس فرات

(1273 - 1347 هـ.خ)

خاندان او همه اهل علم و ادب بودند به همین دلیل او در کودکی توانست به همراه دایی‌اش به جلسات شعر فرخی یزدی راه یابد و از آن پس با روی آوردن به شعر و شاعری یکی از اعضای ثابت انجمن‌های ادبی مطرح روزگار خود گشت. بدیهه‌گویی‌ها و خاطرات طنز زیادی از عباس فرات در این جلسات نقل شده که چه بسا بیشتر از اشعارش مورد توجه هستند. عباس فرات شاعر پرکاری بود. از او شش دیوان به جا مانده با نام‌های رشحات، نغمات، نفحات، قطرات، لمعات و ثمرات. که از سال ۱۳۲۵ به نشر آن‌ها همت گماشت. او که در عصر مشروطه می‌زیست، نوآوری خاصی در مضمون، زبان یا قالب اشعارش نداشت و بیشتر به سبک شاعران پیشین می‌سرود. جربان ادبی که از آن با عنوان «بازگشت ادبی» یاد می‌شود. فرات در زمینه‌ی نوشتن طنز و فکاهیات هم فعالیت داشت و معمولا اشعار طنرش را در روزنامه‌ی توفیق با نام مستعار «ابن جنی» منتشر می‌کرد. او در سال ۱۳۰۵ به استخدام اداره کل ژاندارمری در آمد و در قسمت قضایی و فرهنگی آن اداره به کار پرداخت تا زمانیکه با درجه‌ی سرگردی بازنشسته شد. عباس فرات هیچ گاه ازدواج نکرد.