شهمردان بن ابی الخیر

شهمردان بن ابی الخیر رازی در حدود سال ۴۲۵- ۴۲۰ ق در شهر ری چشم به جهان گشود. در همانجا تحصیلات خود را نزد استاد مختص ابو الحسن علی بن احمد نسوی به پایان رسانید. در اوائل جوانی به اصفهان مسافرت نمود و به خدمت شمس الملک فرامرز درآمد و همراه او به یزد رفت و در آنجا کتاب خود را درباره تاریخ قدیم ایران تدوین نمود. در سال ۴۴۳ ق پس از مرگ شمس الملک فرامرز از یزد به ری مراجعت نمود و در آنجا در سال ۴۵۵/ ۴۶۶ ق کتاب «روضه المنجمین» را تالیف نمود. وی در سال ۴۷۵ ق در بیرجند و کاشان بوده است و در آن اوقات از بصره و خوزستان نیز دیدن نموده و مدتی را به عنوان دبیر و مستوفی در خدمت یکی از حکام آن نواحی گذرانده است. سپس از شغل خود معزول شده و مدتی را در گرگان و استرآباد بسر برده و در همانجا کتاب البدایع را به رشته تحریر درآورده است. بالاخره در حدود سال‌های ۴۹۵- ۴۹۰ ق مجددا به یزد آمده و در آنجا کتاب «نزهت نامه علائی» را تالیف و آن را به پیشگاه علاالدوله خاصبک ابو کالیجار گرشاسب عرضه نموده است. درباره تاریخ مرگ او اطلاعی در دست نیست.