شرف الدین قهرمانی

(1279 - 1321 هـ.خ)

پدرش کیومرث میرزا عمیدالدوله بود. وی پس از آموزش‌های دبستان و دبیرستان، به آموزشگاه سن لوئی و سپس دارالفنون رفت و پس از آن در «مدرسهٔ نظام» به افسری رسید. در سال‌های پایانیِ سدهٔ سیزدهم خورشیدی (۱۲۹۷–۱۲۹۹)، در آتریاد همدان بود و به همراه رضاخان، کودتای سوم اسفند را انجام داد. در ۱۳۰۳، با درجهٔ ستوان یکمی برای آموزش خلبانی به شوروی رفت و پس از آموزش، با یک فروند هواپیمای خریداری‌شده به ایران بازگشت. شرف‌الدین قهرمانی در ۱۳۱۹ با درجهٔ سرهنگی به «جانشینی اداری» نیروی هوایی گماشته شد و در ۲۱ آذر ۱۳۲۱ به فرماندهی نیروی هوایی برگزیده شد. در ۲۸ دی ماه ۱۳۲۱، به فراخوان انگلیسی‌ها برای بازدید از پایگاه حبانیه و چگونگی جبههٔ مصر به عراق رفت. پرواز از مهرآباد برخاست؛ ولی شوربختانه پس از ساعتی از روی بدی هوا سرنگون شد و وی تنها پس از ۳۷ روز فرماندهی بر نیروی هوایی کشته شد. از سرهنگ قهرمانی به نام یک فرمانده و خلبان دانا نام برده شده‌است. از وی بیش از سی و هفت اثر به جای مانده است. (تالیفات) : «آموزش هوایی تاکتیک هوایی» «استتار توپ» «پیش‌آهنگ خلبان» «خدای می‌رساند» «شاهسون و دیوانه» «هواپیمایی» «ختم غائله سیمیتقو» «بی‌بی گلابی» (ترجمه‌ها ): «جاسوسی و جلوگیری از آن» «حکومت تزار و محمدعلی میرزا» «قوای سری در جنگ بین‌المللی» «فرهنگ جامع روسی به فارسی» «فرهنگ جامع فارسی به روسی»