سیدمحمدصادق حسینی طهرانی

(1332 هـ.خ)

معظم له از نسل حسن بن زید بن علی بن حسین علیهم السلام و متولد شب هفده ربیع الاول سال ۱۳۷۳ هجری قمری (۳ آذر ۱۳۳۲)می‌باشد. در سیزده سالگی در طهران و در اواسط سال هفتم تحصیل در مدارس عمومی، در مدرسه مرحوم آیه الله مجتهدی دروس مقدمات را آغاز نمودند. مرحوم علامه طهرانی در اواخر سال۱۳۹۰ ق (بهمن ۱۳۴۹) همراه با دو فرزند خود: حاجّ سیّد محمّد صادق که در آن وقت ۱۷ سال داشت، و حاجّ سیّد محمّد محسن که قدری متجاوز از ۱۵ سال داشت برای أداءِ مناسک حجّ و زیارت بیت الله الحرام و زیارت قبر حضرت رسول الله و فاطمه زهراء و امامان بقیع صلواتُ الله و سلامه علیهم أجمعین از راه کویت به مکه مشرّف می‌شوند. و در بازگشت به کربلا رفته و نزدیک به یک ماه در عتبات مقدّسه توقّف می‌نمایند و بالاخره پس از زیارت ائمّه عسکریّین علیهم السّلام با مرحوم سید هاشم حدّاد در اوائل دهه سوّم از محرّم الحرام ۱۳۹۱ ق (اوائل فروردین ۱۳۵۰)به تهران باز می‌گردند. معظم له پس از خواندن این دروس و بسیاری از شرح لمعه به قم مشرف شده و قوانین و ما بقی لمعه را در قم گذراندند. استاد اصلی ایشان در دروس خارج فقه و اصول، آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری است هرچند از اساتید دیگری نیز استفاده نموده‌اند. استاد یگانه آیه الله حاج سید محمد صادق حسینی طهرانی مدّظلّه در عرفان و سیر سلوک، حضرت آقای سید هاشم حداد می‌باشند. اما معظم له همیشه از برکات نفس قدسیه والد معظمشان مرحوم علامه طهرانی نیز دائماً مستفیض بوده‌اند و از دستگیریهای ظاهری و باطنیشان بهره می‌بردند و لذا می‌شود والد معظمشان را نیز به نوعی از اساتید ایشان به حساب آورد. معظم له در دوران تحصیل و اوائل بازگشت از قم کتابها و دروس مختلف مقدمات و سطوح (مانند مکاسب) را درس گفته و در چند سال اخیر بحثهای فقه و تفسیر و معارف را تدریس نموده‌اند. ایشان وصیّ شرعی مرحوم علامه طهرانی می‌باشند.