زیناییدا الکساندروا

(1171 - 1240 م)

شاهزاده زیناییدا الکساندروا ولکونسکایا یک شخصیت مهم در زندگی فرهنگی روسیه در قرن نوزدهم به شمار می‌رود. او در پاریس و لندن به عنوان یک خواننده آماتور اپرا اجرا کرد. او در تورین در خانواده یکی از سفرای روسیه، شاهزاده الکساندر بلوسلسکی-بلوزرسکی به دنیا آمد. پدر او از خاندان فرمانروایان قرون وسطایی شهر وایت‌لیک بود. مادرش از خانواده‌های تاتیشف و روریک بود که هر دو از خاندان‌های اشرافی روسیه محسوب می‌شدند. زیناییدا در سال ۱۸۰۸ ندیمه ملکه لوئیز پروس بود و در سال ۱۸۱۰ با دستیار امپراتور الکساندر اول، شاهزاده نیکیتا ولکونسکی، ازدواج کرد. آنها در کنگره‌های وین و ورونا برجسته بودند. او در سال ۱۸۱۷ به روسیه و در سال ۱۸۲۲ به مسکو نقل مکان کرد. در دهه ۱۸۲۰ "کورینای شمال" میزبان یک سالن ادبی و موسیقی در خیابان تورسکایا در مسکو بود، در عمارتی که بعداً به فروشگاه مواد غذایی یلیسیف تبدیل شد. آدام میکیویچ، یوگنی باراتینسکی، دیمیتری ونویتینوف و الکساندر پوشکین به خانه او رفت و آمد داشتند. رساله منظوم پوشکین به او، "ملکه موسیقی و زیبایی" معروف است. پس از مرگ الکساندر اول، برادر شوهر زیناییدا، سرگئی ولکونسکی، شورش دسامبریست‌ها را علیه جانشین الکساندر اول، نیکلاس اول، رهبری کرد. دسامبریست‌ها به سیبری تبعید شدند و همسران آنها تصمیم گرفتند از آنها پیروی کنند. زینایبدا برای این زنان جشن خداحافظی برپا کرد و باعث نارضایتی نیکلاس اول شد. او همچنین از طرف کلیسای ارتدکس روسی مورد سوء ظن قرار گرفت که مخفیانه به مدهب کاتولیک گرویده‌است. این فشارها منجر به نقل مکان زیناییدا به رم در سال ۱۸۲۹ شد. او توسط پسرش و استپان شویرف، مربی پسرش، همراهی می‌شد. از جمله اقامتگاه های او در رم می توان به پلازو پولی، ویلا ولکنسکی و یک خانه کوچکتر در ویا دگلی آویگنونسی اشاره کرد. کارل برولوف، الکساندر ایوانف، برتل توروالدسن، وینچنزو کاموچینی، استاندال و سر والتر اسکات در سالن او رفت و آمد می کردند. نیکولای گوگول بسیاری از بخش‌های رمان «نفوس مرده» را در ویلای او نوشت. پرنسس ولکونسکایا بر اثر ذات الریه درگذشت. ظاهراً او پس از دادن شنل گرم خود به یک خانم پیرزن در خیابان به این مرض دچار شد. وی را در کلیسای سانتی وینچنزو و آناستازیو و تروی به خاک سپردند.