رسول حمزتف

(1923 - 2003 م)

یازده ساله بود که اولین شعرش را درباره گروهی از پسران محلی نوشت که برای اولین بار به محوطه ای که هواپیما در آنجا فرود آمده بود، دویدند. تعدادی از اشعار مختلف او نیز به ترانه تبدیل شد، مانند روزهای آفتابی رفته. در سال ۱۹۳۹ از کالج آموزشی فارغ التحصیل شد. او شغل های مختلفی داشت که به عنوان معلم مدرسه، دستیار کارگردان در تئاتر، روزنامه نگار در روزنامه ها و مجری رادیو خدمت می کرد. از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۰ در موسسه ادبیات ماکسیم گورکی تحصیل کرد. در سال ۱۹۵۲ جایزه دولتی استالین، در سال ۱۹۶۳ جایزه لنین و در سال ۱۹۸۱ برنده جایزه بین المللی بوتف شد. بنای یادبود او در ۵ ژوئیه ۲۰۱۳ در بلوار یاوزسکی در مرکز مسکو رونمایی شد. وی همچنین برنده جوایزی همچون نشان لنین و جایزه لنین شده است. شعری عاشقانه از او به نقل از اردشیر رستمی: بخواب فاطمه / بخواب ای آتش سرگردان در سرنوشت من/که تمام کشتی ها و قطارها/ و هواپیماها و تمام پرندگان مهاجر/ نام تو را صدا می کنند/ فاطمه، فاطمه، فاطمه/ بخواب/ تو پر بهارتر از فیروزه ایرانیانی/ و قامتت/ استوارتر از نخل اعراب است/ من یک سرزمین نیافتم تا نام تو را بر آن بنهم / و تو یک سرزمین نیستی/ تو تمام جهانی فاطمه/ بخواب/ من به این جهان آمده ام تا نگهبان خواب تو باشم. از جمله اشعار او ژوراولی بود که آواز معروف شوروی شد. عنوان : قهرمان کار سوسیالیست (۱۹۷۴) جوایز دریافتی : نشان اندریاس قدیس (روسیه) نشان لیاقت میهن‌پرستی (روسیه، کلاس ۳) نشان لنین (شوروی، ۴x) نشان انقلاب اکتبر (شوروی) نشان پرچم سرخ کار (شوروی، ×۳) نشان دوستی میان مردمان (شوروی) نشان پشم زرین (گرجستان) جایزه لنین (۱۹۶۳) جایزه دولتی اتحاد شوروی (۱۹۵۲)