رابرت کانکوست

(1917 - 2015 م)

کانکوئست در گریت مالورن، ورچسترشایر، از پدری آمریکایی به نام رابرت فولگر وسکات کانکوست و مادری انگلیسی به نام روزاموند آلیس آکورث متولد شد. پدرش در یک واحد خدمات میدانی آمبولانس آمریکایی با ارتش فرانسه در جنگ جهانی اول خدمت کرد و در سال ۱۹۱۶ نشان Croix de Guerre را با ستاره نقره ای دریافت کرد. کانکوست در کالج وینچستر تحصیل کرد و در آنجا برنده بورسیه برای مطالعه فلسفه، سیاست و اقتصاد (PPE) در کالج Magdalen، آکسفورد شد. او یک سال وقفه را برای مطالعه در دانشگاه گرنوبل و بلغارستان گذراند و در سال ۱۹۳۷ به آکسفورد بازگشت و در آنجا به حزب کمونیست بریتانیای کبیر و باشگاه کارلتون پیوست. او مدرک کارشناسی ارشد PPE و DLitt در تاریخ دریافت کرد. در لیسبون با گذرنامه آمریکایی در آغاز جنگ جهانی دوم، Conquest به انگلستان بازگشت. همانطور که حزب کمونیست بریتانیا در سال ۱۹۳۹ جنگ را به عنوان امپریالیستی و سرمایه داری محکوم کرد، Conquest از آن جدا شد و در ۲۰ آوریل ۱۹۴۰ به پیاده نظام سبک آکسفوردشایر و باکینگهام شایر اعزام شد و تا سال ۱۹۴۶ در این هنگ خدمت کرد. در سال ۱۹۴۳ او به مدرسه مطالعات اسلاوونی و شرق اروپا (که بعدا بخشی از دانشگاه کالج لندن شد) فرستاده شد تا زبان بلغاری بیاموزد. سال بعد او به عنوان افسر رابط برای نیروهای بلغاری که تحت فرماندهی شوروی می جنگیدند به جبهه سوم اوکراین و سپس به کمیسیون کنترل متفقین منصوب شد. در پایان جنگ، به وزارت خارجه پیوست و به نمایندگی بریتانیا در صوفیه بازگشت و در آنجا به عنوان مسئول مطبوعاتی باقی ماند. در سال ۱۹۴۸ از بلغارستان به خاطر اینکه به قاچاق دو بلغاری از کشور کمک کرد، به لندن فراخوانده شد. در سال ۱۹۴۸ کانکوئست به بخش تحقیقات اطلاعات وزارت امور خارجه (IRD) پیوست، یک واحد "ضد حمله تبلیغاتی" که توسط دولت کارگر آتل ایجاد شده بود تا "اطلاعات موثق در مورد سوء رفتارهای شوروی و کمونیست را جمع آوری و خلاصه کند، تا آن را به روزنامه نگاران دموکراتیک منتقل کرده تا منتشر کنند. IRD همچنین درگیر دستکاری افکار عمومی بود. کانکس در آنجا به عنوان یک شخصیت "درخشان، متکبر" به یاد می‌آمد که ۱۰ نفر به او گزارش می‌دادند. او تا سال ۱۹۵۶ به کار در وزارت خارجه ادامه داد و به طور فزاینده ای درگیر ضد حمله فکری علیه کمونیسم شد. در سال ۱۹۴۹، دستیار کانکوئست، سلیا کیروان (بعدها سلیا گودمن)، برای کمک به شناسایی هواداران شوروی به جورج اورول مراجعه کرد. فهرست اورول که پس از مرگ او در سال ۲۰۰۲ کشف شد، شامل روزنامه نگاران گاردین و آبزرور و همچنین ای. اچ. کار و چارلی چاپلین بود. کانکوئست، مانند اورول، گرفتار سلیا کیروان زیبا شد که الهام بخش او برای نوشتن چندین شعر شد. یکی از همکاران دفتر خارجی او آلن مکلین، برادر دونالد مکلین، یکی از حلقه جاسوسی فیلبی بود که در سال ۱۹۵۱ همراه با گای برگس به روسیه گریخت. وقتی برادرش فرار کرد، آلن استعفا داد، سپس به مک میلان رفت و کتاب اشعار کانکوئست را منتشر کرد. در وزارت خارجه، کانکوئست چندین مقاله نوشت که بذر کارهای بعدی او را کاشت. یکی، در مورد ابزارهای شوروی برای گرفتن اعتراف، در وحشت بزرگ توضیح داده شد. مقالات دیگر «همزیستی مسالمت آمیز در تبلیغات و تئوری شوروی» و «جبهه های متحد – یک تاکتیک کمونیستی» بود. در سال ۱۹۵۰ کانکوئست برای مدت کوتاهی به عنوان دبیر اول در هیئت بریتانیا در سازمان ملل خدمت کرد.