داگلاس آلیور

(1913 - 2009 م)

وی در نوجوانی پدرش را از دست داد و با ازدواج مجدد مادرش، توسط مادربزرگش در ایالت جرجیا بزرگ شد. با توجه به استعدادش در گروه پیشاهنگی به عنوان یکی از سه نفری که برای سفر به شرق آفریقا برای یک سفر رویایی انتخاب شد. این سفر از نیویورک به پارس و سپس به مصر . شرق آفریقا، مسیر زندگی وی را تغییر داد. از آنها خواسته شده بود تا خاطرات سفرشان را بنویسند که در کتاب سه پیشاهنگ در آفریقا در ۱۹۲۸ منتشر شد که اولین کتاب وی به حساب می آید. او بعدا برای تحصیل در هاروارد علاقمند شد، موقعی که می خواست در رشته مصر شناسی تحصیل کند، به دپارتمان مردم شناسی هاروارد رفت که با این رشته آشنا و در همین رشته تحصیل کرد. داگلاس الیور مدرک B.A. از هاروارد و PhD از دانشگاه وین در رشته مردم شناسی اخذ کرد. سپس در دانشگاه هاروارد در حوزه باستانشناسی و مردم شناسی شاغل شد. در طول جنگ جهانی دوم او به دولت ایالات متحده در امور جزایر اقیانوس آرام مشاوره می داد. همین مسیر شغلی وی را برای دولت آمریکا برای تحقیق در مورد جزایر اقیانوس آرام و سپس استرالیا فراهم کرد. او در باره مردم شناسی این جزایر از جمله جزیره هاوایی تحقیقاتی دارد و مدتی هم در دانشگاه سیدنی به تدریس مردم شناسی پرداخت. از وی کتابهای متعددی در حوزه مردم شناسی و شناخت مردم جزایر پولینزی و منطقه اقیانوسیه منتشر شده است. از جمله کتابهای وی "جامعه جزایر سلیمان" ، "جزایر پاسیفیک"، "جامعه باستانی تاهیتی"، "دو روستای تاهیتی"، "دعوت به مردم شناسی" که به فارسی مقدمه ای به مردم شناسی ترجمه شده است، و کتاب دو جلدی " اقیانوسیه؛ فرهنگهای بومی در استرالیا و جزایر پاسیفیک" منتشر شده است. وی در سال ۲۰۰۹ در هونولولو، جزیره هاوائی در سن ۹۶ سالگی درگذشت.