بیل کلینتون

(1946 م)

ویلیام جفرسون «بیل» کلینتون چهل و دومین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۱ بود. وی پیش از ریاست جمهوری، به عنوان فرماندار آرکانزاس (۱۹۷۹–۱۹۸۱ و ۱۹۸۳–۱۹۹۲) و دادستان کل آرکانزاس (۱۹۷۷–۱۹۷۹) خدمت می‌کرد. کلینتون به عنوان یک دموکرات نو شناخته می‌شد و بسیاری از سیاست‌های او منعکس کننده فلسفه سیاسی «راه سوم» میانه‌رو بود. وی شوهر وزیر امور خارجه سابق، سناتور سابق ایالات متحده و دو بار نامزد ریاست جمهوری هیلاری کلینتون است. کلینتون در دانشگاه جورج‌تاون،[۱] کالج دانشگاه آکسفورد و دانشکده حقوق ییل تحصیل کرد. وی با هیلاری رودهام در ییل ملاقات کرد و آنها در سال ۱۹۷۵ ازدواج کردند. کلینتون پس از فارغ‌التحصیلی از دانشکده حقوق به آرکانزاس بازگشت و در انتخابات بعنوان دادستان کل آرکانزاس پیروز شد و پس از آن نیز دو دوره غیر متوالی برای فرمانداری آرکانزاس پیروز شد. کلینتون در سال ۱۹۹۲ با غلبه بر رئیس‌جمهور وقت از حزب جمهوری‌خواه؛ جورج هربرت واکر بوش به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد. وی در ۴۶ سالگی پس از تئودور روزولت و جان اف. کندی سومین رئیس‌جمهور جوان تاریخ کشور شد. کلینتون رئیس‌جمهور دورانی بود که طولانی‌ترین دوره رشد اقتصادی در حال صلح به‌شمار می‌آید. وی قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی (نَفتا) و قانون کنترل جرایم خشن و اجرای قانون را امضا کرد، اما نتوانست طرح خود را برای اصلاحات بهداشت ملی تصویب کند. در انتخابات سال ۱۹۹۴، حزب جمهوریخواه برای اولین بار پس از ۴۰ سال کنترل کنگره را به دست گرفت. در سال ۱۹۹۶، کلینتون به اولین دموکرات پس از فرانکلین روزولت تبدیل شد، که برای دور دوم انتخاب شد. کلینتون با بالاترین میزان تایید ریاست جمهوری از زمان جنگ جهانی دوم، دفتر خود را ترک کرد و دوره ریاست جمهوری وی در رده‌های بالای رتبه‌بندی تاریخی روسای جمهور ایالات متحده قرار گرفت. با این حال، وی به دلیل رسوائی‌های جنسی و دروغ‌های خود، به ویژه در پی جنبش من هم، مورد انتقادات اساسی قرار گرفته‌است.