اوکتاو اوبری

(1881 - 1946 م)

اکتاو اوبری (انگلیسی: Octave Aubry؛ ۱ سپتامبر ۱۸۸۱، پاریس – ۲۷ مارس ۱۹۴۶) رمان‌نویس و مورخ فرانسوی بود. اوبری تحصیلات متوسطه را از لیسه ولتر و لیسه شارلمانی دریافت کرد. اوبری پس از دبیرستان، تاریخ را دنبال کرد و مورخان بزرگ آن زمان مانند آلبرت سورل، آلبرت وندال و آناتول لروی-بولیو را خواند. علاقه او به تاریخ او را به جاهای زیادی برد. او به سفرهای طولانی به انگلستان، اسپانیا و فرانسه رفت. سپس برای امرار معاش شروع به نوشتن کرد. اولین اثر منتشر شده او مجموعه ای از اشعار با عنوان عشق، کنایه، ترحم بود. او همچنین مقاله ای به نام افراط و قانون منتشر کرد. شیفتگی اوبری به تاریخ منجر به ساخت چندین رمان تاریخی شد. اینها شامل لویی هفدهم، بناپارت و ژوزفین، کودتای برومر، شاه گمشده، ماری والسکا، شاه تخت و گاسپارد هاوزر بودند. او همچنین کتاب های علمی متعددی در مورد شخصیت های بزرگ تاریخی قرن نوزدهم تألیف کرد. اینها عبارتند از ناپلئون سوم، امپراتور یوژنی، تاریخ امپراتوری دوم، پادشاه روم، زندگی خصوصی ناپلئون و انقلاب فرانسه. یکی از مشهورترین آثار او محبوس سنت‌هلن بود، کتابی که برای نوشتن آن چندین هفته در جزیره گذراند. اوبری، ارنست سیلیر، ژان تاراود، رنه گروسه و روبر دارکو پنج عضو آکادمی فرانسه بودند که در ۱ فوریه ۱۹۴۶ برای جایگزینی بسیاری از جای خالی های باقی مانده توسط نازی ها در اروپا انتخاب شدند. اوبری خود جانشین کاردینال آلفرد بودریار در کرسی ۸ شد، اما یک ماه و نیم پس از انتخابش درگذشت، یک روز قبل از اینکه او قرار بود سخنرانی پذیرایی خود را برای سخنرانی در کمیسیون ارائه کند.