الیزابت کایل

(1901 - 1982 م)

الیزابت کایل، نام مستعار اگنس مری رابرتسون دانلوپ، (زاده ۱ ژانویه ۱۹۰۱، درگذشته ۲۳ فوریه ۱۹۸۲)، روزنامه‌نگار اسکاتلندی و نویسنده رمان‌ها، کتاب‌های کودکان و ادبیات سفر بود. او برای انتشار یکی از کتاب هایش در ایالات متحده از نام قلمی جان رالستون استفاده کرد. برخی از روزنامه نگاری های او با نام مری فورسایت منتشر شد. اگنس مری رابرتسون دانلوپ در ۱ ژانویه ۱۹۰۱ در آیر، اسکاتلند به دنیا آمد. مادرش الیزابت ریدل دانلوپ و پدرش جیمز دانلوپ، وکیل یک شرکت خانوادگی بود. او علاقه زیادی به ادبیات داشت، دخترش را با آثار کلاسیک آشنا می‌کرد و کتاب‌هایی را که دخترش در معرض آن قرار می‌گرفت زیر نظر داشت. او در نه سالگی اگنس درگذشت. او در کودکی قصد خاصی برای نویسنده شدن نداشت و پس از پایان تحصیلاتش روزنامه نگار شد، ابتدا با گاردین منچستر و سپس در گلاسکو هرالد. روزنامه نگاری او شامل مقالاتی درباره سایر نویسندگان زن اسکاتلندی مانند مری کلیلند و نان شپرد است. او ستون معمولی "راههای زنان" را در ناتینگهام ایونینگ پست در دهه ۱۹۳۰ نوشت. اولین آثار منتشر شده کایل داستان هایی در سالنامه های کودکان بود. بخش بزرگی از تولیدات او کتاب‌هایی برای کودکان بود که بین سال‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۸۰ منتشر شد. بسیاری از آنها رمان‌های تاریخی بودند که برای مخاطبان جوان طراحی شده بودند، با قهرمانانی مانند شارلوت برونته، مری دوم از انگلستان، فلورانس نایتینگل و کلارا شومان. او چندین رمان برای بزرگسالان نوشت، از جمله تخت بگونیا (۱۹۳۴)، گنبد لذت (۱۹۴۳)، تونتین خوشگل (۱۹۵۱)، و خانم ایوانز دیگر (۱۹۵۸). او گفتگوهای رادیویی داشت و نمایشنامه های رادیویی برای کودکان و بزرگسالان می نوشت. یکی از رمان‌های او برای بزرگسالان، شمعدان‌های نایب‌السلطنه (۱۹۵۴)، در سال ۱۹۹۵ در برنامه نور بی‌بی‌سی به‌عنوان کتاب در وقت خواب پخش شد. او همچنین کتاب‌های دیگری را برای رادیو اقتباس کرد، مانند «روزهای دفت» اثر نیل مونرو در سال ۱۹۳۷. در سال ۱۹۳۹ او در Berwickshire News و General Advertiser به عنوان یک نویسنده برای ساعت کودکان شناخته شده است، به ویژه در اقتباس هایی که او از داستان های عامیانه ساخته است. اولین گفتگوی رادیویی او در مورد یوگسلاوی و در سال ۱۹۴۱ انجام شد. کایل سفرهای زیادی داشت. در زمان انتشار اولین رمانش در سال ۱۹۳۴، در نشریه ناتینگهام ایونینگ پرس گفته شد که او با "بخشان ولگرد" در سراسر اسکاندیناوی سفر کرده است و "کشورهای بالکان و مردم آنها را کم و بیش از نزدیک می شناسد". لیورپول پست در همان سال او را به‌عنوان «سرگردان در اروپا و آمریکا به شیوه‌ای کم و بیش ولگرد توصیف کرد تا اشتیاق او برای ماجراجویی را خفه کند».