الن ویلیامز

(1935 - 2020 م)

او در دانشگاه‌های استو، گرنوبل و هایدلبرگ و در کینگز کالج کمبریج تحصیل کرد و در سال ۱۹۵۷ با مدرک لیسانس در زبان های مدرن فارغ‌التحصیل شد. در دوران دانشجویی در قیام مجارستان شرکت کرد. او یک منبع پنی سیلین برای شورشیان در بوداپست برد. او زمانی که آن کشور عملاً بسته بود، راه خود را به سمت آلمان شرقی پنهان کرد. او یک نماینده از کمبریج به جشنواره جهانی صلح و دوستی در ورشو بود، جایی که او و برخی از دوستانش یک دانشجوی لهستانی را به غرب قاچاق کردند. ویلیامز پس از فارغ التحصیلی از کمبریج در رادیو اروپای آزاد مونیخ مشغول به کار شد. او سپس به سمت روزنامه نگاری چاپی رفت و از وسترن میل شروع کرد. او سپس به گاردین ملحق شد و سپس خبرنگار خارجی روزنامه دیلی اکسپرس شد و جنگ‌های بین‌المللی و «سایر وقایع وحشت انگیز» را پوشش می‌داد. آلن روزنامه نگاری بود که بیشتر نقاط مشکل ساز جهان را پوشش می داد، از جمله ویتنام، اسرائیل در طول جنگ شش روزه، چکسلواکی در زمان تهاجم شوروی، اولستر، موزامبیک و رودزیا. او شهرتی بحث برانگیز به دست آورد: در الجزایر هم ارتش فرانسه و هم اعراب از او شکایت کردند. او در بیروت یک روز قبل از عزیمت به مسکو با کیم فیلبی روبرو شد. آلن همچنین در انقلاب مجارستان نقش داشت و زمانی که آلمان شرقی به روی جهان بسته بود راه خود را بلوف کرد. او از تمام این تجربه‌ها در کتاب‌هایی استفاده کرده است که طرفداران لن دیتون، ایان فلمینگ، و داستان‌های جاسوسی بزرگی را که بینندگان را در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۷۰ مجذوب می‌کردند، به وجد آورد. وقتی مقامات شوروی الکساندر سولژنیتسین را از انتشار رمان نیمه اتوبیوگرافیک خود "بخش سرطان" منع کردند، ویلیامز و دوستش با به خطر انداختن جانشان به شوروی رفتند و دستنوشته های رمان را قاچاقی و از چکسلواکی از پرده آهنین خارج کردند. ویلیامز نسخه داستانی این واقعه را به عنوان عنصر داستانی کنایه آمیز در رمان خود با نام The Beria Papers استفاده کرد. در آنجا قهرمانان داستان وانمود می کنند که یک دست نوشته را از پشت پرده آهنین قاچاق می کنند. از بسیاری از آثار وی تقدیر شده و مورد استقبال قرار گرفته است.