احمد بشیری

(1310 هـ.خ)

و از کردان (کرمانج ) ایل هودانلو است و اجداد او از بزرگان این ایل به شمار می رفتند. مادر او نیز دختر مرحوم حاج آخوند مجتهد قوچانی بود که می گویند آخوندی دل آگاه و مردم دوست بوده و از راه کشاورزی و با رنج بازوی خویش نان می خورده است. او تحصیلات خود را در مکتب آخوند ملامهدی (ره) در قوچان آغاز کرد و پس از فراگرفتن قرآن و صرف و نحو عربی و خواندن کتابهای گلستان و کلیله و دمنه و کتب دیگر ادبی نخست در بخش باجگیران در مرز شمالی قوچان با گذراندن آزمایش، در پایه سوم دبستان پذیرفته شد و از سال چخارم ، در دبستان مهرداد قوچان تحصیلات دوره ابتدایی را گذراند . دوره دبیرستان را تا سال سوم در دبیرستان جوینی قوچان سپری کرد. سپس برای اخذ دیپلم راهی دانشسرای کشاورزی فریمان گردید و آن گاه به تهران عزیمت نمود و پس از دریافت دیپلم رشته ادبی به دانشکده حقوق دانشگاه تهران راه یافت و از آن دانشکده فارغ التحصیل گردید. او در پاره ای از روزنامه ها و مجلات تهران عضو دائم یا موقت هیات تحریریه بود، از جمله «تهران مصور» که به روزگار خود از مهمترین مجله ها بود. مدتی نیز سردبیر و نزدیک به بیست سال عضو همبستگی هیات تحریریه آن مجله بود. وی پس از مجله «تهران مصور» با مجلات «امید ایران»، «سپید و سیاه» ، «کیهان سال» و …. همکاری داشت. او در کار نویسندگی غیر از نام حقیقی خود با نامهای مستعار بابک، مزدک، ب. الف و غیره … نیز مقاله می نوشت. تخلص او در اشعارش «سمندر» است. بشیری از سال ۱۳۴۲ وارد خدمت قضایی در وزارت دادگستری شد. تا سال ۱۳۶۱ قاضی دادگستری بود و در آن سال بازنشسته گردید.