ابی سعید بن ابی سعد

ابوروح، لطف‌الله بن سعد با نام کامل «جمال‌الدین ابوروح لطف‌الله بن سعد بن اسعد بن سعید بن ابوسعید ابوالخیر»، نسبش با سه واسطه به ابوسعید ابوالخیر می‌رسد. متاسفانه منابع نسبت به زندگی او سکوت اختیار نموده‌اند به‌جز ابن عساکر (۴۹۹-۵۷۱) و ابوسعد سمعانی (۵۰۶-۵۶۲) نام و نشان او را کامل ذکر کرده‌اند. سمعانی او را در مرو دیده و می‌گوید: پیرمردی فاضل و ظریف و دوست‌داشتنی بود با چهره‌ای زیبا و رفتاری آهسته و باوقار. وی از جدش اسعد بن سعید (۴۵۴-۵۰۷ق) و دیگران سماع حدیث داشت و من در مرو، اندکی از وی حدیث کتابت کردم. به هنگامی‌که وی با وَفد (چیزی شبیه هیئت نمایندگی) دشت خاوران به مرو آمده بود. سمعانی در باب سال تولد و وفات ابوروح می‌گوید: تولدش قبل از سال ۴۹۰ و وفاتش در مهینه و در پنجم رمضان سال ۵۴۱ق بود. از تامل در عبارات ابوروح می‌توان تسلط او را بر زبان فارسی و عربی به‌خوبی دریافت کرد و این چیره‌دستی وی بیشتر در ترجمه‌های که از عبارات عربی در کتاب خویش به دست داده است، به‌خوبی آشکار است