ابوتراب نوری

(1237 - 1306 هـ.خ)

ابوتراب بن حبیب‌الله از خاندان خواجه‌نوری بود و نسب‌نامهٔ پدری‌اش حبیب‌الله پسر فتح‌الله لشگرنویس‌باشی (برادر آقاخان نوری) پسر اسدالله خان وزیرلشکر می‌باشد. نخست در تبریز در مکتبی ویژه، همدرس مظفرالدین میرزا بوده. فرانسوی فراگرفت و پس از بازگشت از تبریز، به سمت مترجمی و معاونت کنت دو منت فرت، رئیس شهربانی منصوب گردید و چهارده‌سال مترجم بود. به هنگام سلطنت مظفرالدین شاه خانه‌نشین بود و مدتی نیز در کاشان در تبعید به سر برد. پس از مشروطیت به چند منصب اداری-سیاسی منصوب شد و تا کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹ مشغول به فعالیت بود؛ از جمله به ریاست نظمیهٔ تهران رسید، نظم‌الدوله لقب گرفت و بازجوی (مستنطق) میرزا رضا کرمانی در پی ترور ناصرالدین شاه قاجار بود. سپس بقیهٔ عمر را در سوهانک در باغ خود منزوی شد.