آی. ا. ریچاردز

(1939 - 1979 م)

آی. اِی. ریچاردز یک منتقد ادبی و نظریه‌پرداز انگلیسی بود که به عنوان یکی از پدران نقد نو (New Criticism) شناخته می‌شود. او با تاکید بر تحلیل دقیق متن ادبی به صورت مجزا از زندگی نویسنده، قصد و نیت او و تاثیر متن بر خواننده، انقلابی در شیوه خوانش و نقد ادبی ایجاد کرد. مهم‌ترین آثار او، کتاب‌های «اصول نقد ادبی» و «معنای معنا» هستند که در آن‌ها نظریه‌های خود را درباره عملکرد زبان و شعر ارائه داد. ریچاردز معتقد بود که شعر یک «تجربه سازمان‌یافته» است و نقد باید به بررسی این سازمان‌یافتگی بپردازد. او همچنین بر اهمیت «خواندن دقیق» (close reading) تاکید داشت، روشی که بعدها به سنگ بنای نقد نو تبدیل شد. با این حال، او فقط یک نظریه‌پرداز نبود؛ ریچاردز در زمینه آموزش زبان نیز فعالیت‌های گسترده‌ای داشت و روشی به نام «انگلیسی پایه» را برای تسهیل یادگیری زبان انگلیسی ابداع کرد. آثار او تاثیر عمیقی بر مطالعات ادبی در سراسر جهان، به ویژه در دانشگاه‌های آمریکایی، گذاشت و شیوه تحلیل متن را برای دهه‌ها تغییر داد.