آقا محمد بیدآبادی

آقامحمد بیدآبادی، (درگذشت ۱۱۹۷ یا ۱۱۹۸ق/۱۷۸۳ یا ۱۷۸۴م)، حکیم، عارف، متأله و مدرس قرن دوازدهم هجری قمری است. شهرتش بیشتر بواسطه سلوک عارفانه و همچنین رواج دادن حکمت متعالیه ملاصدرا است. وی شاگردان فلسفی و عرفانی توانمندی چون ملاعلی نوری، محمد ابراهیم کرباسی، سید حسین قزوینی، میرزاابوالقاسم قمی (میرزای قمی) و مولی مهدی نراقی را تربیت کرد. مزار او در قبرستان تخت فولاد اصفهان مشهور است. او فرزند برومند فقیه توانا محمد رفیع گیلانی است. موطن و زادگاه آن حکیم فرزانه در مازندران بوده است و بعد از آن رخت به اصفهان گسترده و در محله بیدآباد ساکن شده و به همین مناسبت به بیدآبادی مشهور شده است. دوران زندگی مرحوم بیدآبادی در بحرانی‌ترین لحظات تاریخ ایران سپری شده، اوائل عمر وی مقارن با سقوط صفویه ۱۱۳۵ ق و روی کار آمدن افاغنه بوده است. در زمان حکومت افغانها و افشاریه نیز اوضاع اجتماعی و سیاسی ایران با کشمکشهای فراوانی مواجه بوده که در تاریخ ثبت است. به هر حال دوره آخر عمر وی مصادف با حکومت کریمخان زند ۱۱۶۳ ق گشت و در این دوره وی به تربیت شاگردان علمی و اخلاقی همت گمارده است.