یک چیز به هرحال یک چیز است

✔️ یک چیز به هر حال یک چیز است مجموعه ای است شامل چهل و چهار داستان که شیوه روایت همه آنها اول شخص است. چهل و سه داستان از این مجموعه از زبان یک انسان و داستان چهل و چهارم از زبان یک سگ روایت می شود. در این چهل و چهار داستان آلبرتو موراویا به دنیای درون پای می گذارد. او معنای هر « چیز » ی را که انسان با آن در ارتباط است مقدم بر شکل و ظاهر آن قرار می دهد و هرچند عجیب به نظر می رسد امّا درست در همین لحظه است که هر « چیز » در نظر او مفهوم واقعی خود را می یابد.
چهل و چهار داستانِ یک چیز به هر حال یک چیز است پس از بیست و چهار داستانِ « داستان ها » ، صد و سی داستانِ « داستان های رمی » و « داستان های رمی نو » و چهل و یک داستانِ « آدمک مصنوعی » به رشته تحریر در آمد. موراویا در دوران جدیدی از حیات نویسندگی خود به خلق این اثر می پردازد. او در این مرحله ذهنیت، اندیشه، تخیل و رویای انسان را نیز به عنوان جزئی لاینفک از واقعیت به داستان هایش راه می دهد. جستجوی او در هزارتوی درون انسان پیچیده عصر حاضر و لایه های پنهان و ناپیدای افکار او، پرده از موضوعاتی برمی دارد که از زبان شخصیت اصلی هر داستان مجال ابراز می یابند و درون مایه های اصلی داستان را شکل می دهند. در یک چیز به هر حال یک چیز است خواننده چیزی را می یابد که در مجموعه های قبلی اثری از آن نیست: یعنی نگاهی درونی و عمیق به انسان متوسط، همان انسانی که در داستان های رمی، در کوچه پس کوچه های رم زندگی می کند، درگیر محرومیت ها، سختی ها و پیچیدگی هاست و همیشه نگاهی به بیرون دارد. امّا در یک چیز به هر حال یک چیز است آرام می گیرد و مجال تامل در دنیای دیگری را می یابد. او نگاه خود را از دنیای بیرون به دنیای درونش می کشاند تا در هر داستان، در قالب شخصیتی متفاوت، نقشی متفاوت از داستان های رمی را خلق کند، نقشی متفاوت امّا مکمل که به آن نگاه بیرونی معنا و مفهوم عمیق تری می بخشد.