همای و همایون

خواجوی کرمانی از جمله شعرای معروف قرن هشتم هجری است. مثنوی «همای و همایون» مثنوی عاشقانه‌ای است از داستان عشق «همای» پادشاه شام با «همایون» دختر فغفور چین که خواجوی کرمانی آن را به سال ۷۳۲ ه.ق در ۴۴۰۷ بیت به پایان رسانید. به تصریح نگارنده همای و همایون را می‌توان داستانی پررمزوراز با تمام وسعت معنی و مفهوم و معادل واژه «سمبلیک» دانست. همای در جستجوی همایون یعنی عاشقی در جستجوی معشوق، محبی دوست‌دار حبیب، بیدلی خواستار دلدار.