درسهایی از قرآن: توحید، عدل، عدالت اجتماعی

از متن کتاب:
همه کلمه جهان بینی را شنیده ایم. جهان بینی یعنی تفسیر کلی از هستی. بعضی که به جهان هستی می نگرند آنرا موجودی هدفدار که پشتوانه ای با شعور دارد و بر اساسی طرح شده و نظم و حسابی دارد، می یابند، این را جهان بینی الهی می گویند.
بعضی فکر می کنند جهان هستی نه طرح قبلی دارد نه طراح باشعور و نه هدف و حساب. این دید و طرز فکر را جهان بینی مادی می گویند.
پس جهان بینی همان تفسیر و دید کلی انسان است درباره جهان هستی و انسان.
فایده و نتیجه این دو بینش قابل شک و تردید نیست. زیرا اگر این خانه بزرگ (جهان هستی) صاحب و حساب و هدفی دارد، پس من هم که جزئی از آن هستم باید خودم را با خواست و رضای صاحب خانه (خدا) و طبق طرحی که او برای انسان (به واسطه وحی و پیامبران) داده تطبیق دهم. اما اگر تمام جهان هستی بی طرح و بی هدف و بی حسابند، برای من هم دلیلی بر نظم و رفتن زیر بار یک سری قید و بندها نیست...