نام های سیاست

در یکی از مجموعه نوشتارهای این کتاب به نام «سیاست چیست؟» از هانا آرنت می‌خوانیم:
سیاست مبتنی ا‌ست بر واقعیت تکثر بشری. خدا انسان را آفرید، اما انسان محصولی زمینی و بشری است، محصولی ا‌ست با ماهیت و سرشت بشری. از آن‌جا که فلسفه و الاهیات همواره با انسان سروکار دارند، و از آن‌جا که اظهارات آن‌ها در صورتی درست می‌بود که در جهان فقط یک یا دو انسان یا فقط انسان‌هایی کاملاً همسان وجود می‌داشتند، فلسفه و الاهیات پاسخ فلسفی معتبری برای این پرسش نیافتند که: سیاست چیست؟ از این هم بدتر، برای همه‌ی شاخه‌های تفکر علمی فقط انسان وجود دارد- در زیست‌شناسی، یا روان‌شناسی، همچون که در فلسفه و الاهیات، درست همان‌طور که در جانورشناسی فقط شیر به صیغه‌ی مفرد وجود دارد. شیرها فقط برای شیرها به صیغه‌ی جمع ]می‌توانستند مهم باشند.
نکته‌ی جالب توجه در کار همه‌ی متفکران بزرگ تفاوت رتبه میان فلسفه‌ی سیاسی ایشان و مابقی کارهای‌شان است ـ افلاطون هم از این قاعده مستثنی نیست. اندیشه‌های سیاسی ایشان هرگز به عمق دیگر کارهای‌شان نمی‌رسد. این فقدان عمق هیچ نیست مگر ناکامی ایشان در پی بردن به اعماقی که سیاست در آن‌ها ریشه دارد.
سیاست با هم‌زیستی و هم‌گروهی انسان‌های متفاوت سروکار دارد. انسان‌ها در عرصه‌ی سیاست خود را بر طبق مشترکات ذاتی و بنیادینی سازماندهی می‌کنند که در آشوبِ مطلقِ تفاوت‌ها یافت می‌شوند یا از دل آن آشوب منتزع می‌گردند.