انقلاب ناتمام روسیه

در واقع از دیدگاه فرد میتوان گفت مهمترین تفاوت روسیه و غرب (( در حکومت تزاری و کمونیستی ) این بود که در اروپای غربی ،‌ شهروندان عموما آزاد بودند هر کاری که دوست دارند بکنند مادام که دولت ،‌فعالیتشان را مشخصا منع نکرده باشد . در حالی که درروسیه ،‌مردم آزاد نبودند هر کاری که می خواهند بکنند مگر اینکه دولت ، مجوز خاصی برای این کار به آنها می داد . هیچ یک از اتباع تزار ،‌صرف نظر از مقام یا طبقه ،‌از بیم آنکه مبادا خانه اش را بگردند یا خودش را بازداشت کنند نمی توانست آسوده سر به بالین بگذارد . این نبرد دائمی با دولت پلیسی ،‌ذهنیت خاصی در مخالفان دولت ایجاد کرده بود بین سختگیری های کیفری رژیم تزار و تروریسم انقلابیون و در واقع دولت پلیسی بلشویک ها می توان به رابطه ای مستقیم پی برد . به گفته فلوبر : درون هر انقلابی یک پلیس نهفته است . بنیانگذار چکا (یا همان کا گ ب بعدها ) نمونه کلاسیک آن است . او بیشتر عمر خود را در بزرگسالی در زندان یا تبعید یا اعمال شاقه گذرانده بود . ( ص 186 )

- وقتی که بزرگسالان ،‌ چیزی را که کودکان معمولا در مدرسه یاد می گیرند می آموزند ،‌ فرارفتن از ساده ترین اندیشه های انتزاعی ،‌ برایشان دشوار می شود . این اندیشه ها در ژرفای ذهنشان جایمی گیرد و آنها را به ایستادگی در برابر جذب دانش ،‌در سطحی پیشرفته تر وا می دارد . آنها دنیا را سیاه وسفید می بینند زیرا دانش اندک آنها هر گونه رنگ آمیزی دیگر را در سایه قرار می دهد . مارکسیسم نیز تاثیری مشابه بر کارگرانی چون کاناتچیکوف گذاشت و راه حل ساده ای برای مشکلات سرمایه داری و عقب ماندگی پیش پایشان گذاشت بی آنکه آنها را ملزم کند مستقل فکر کنند . (‌تراژدی مردم - انقلاب روسیه - ص 178 )

- وقتی که بزرگسالان ،‌ چیزی را که کودکان معمولا در مدرسه یاد می گیرند می آموزند ،‌ فرارفتن از ساده ترین اندیشه های انتزاعی ،‌ برایشان دشوار می شود . این اندیشه ها در ژرفای ذهنشان جایمی گیرد و آنها را به ایستادگی در برابر جذب دانش ،‌در سطحی پیشرفته تر وا می دارد . آنها دنیا را سیاه وسفید می بینند زیرا دانش اندک آنها هر گونه رنگ آمیزی دیگر را در سایه قرار می دهد . مارکسیسم نیز تاثیری مشابه بر کارگرانی چون کاناتچیکوف گذاشت و راه حل ساده ای برای مشکلات سرمایه داری و عقب ماندگی پیش پایشان گذاشت بی آنکه آنها را ملزم کند مستقل فکر کنند . (‌تراژدی مردم - انقلاب روسیه - ص 178 )

و صد البته ، سزای مردمی که آزادی را مساوی با فساد و فتنه بدانند همین است . . . هر ملتی که آزادی برایش به معنای فساد و فتنه انگیزی باشد باید منتظر باشد تا از داخل چراغ جادوی خوش خیالی هایش ، غولی به اسم استالین برایش خارج شود . . . . غولی که تمام رویاها را جامه عمل می پوشاند . . البته رویاهای خودش را !‌!‌!‌!‌

بلینسکی در 1837 نوشت : مردم ما آزادی را به نام وُلیا می شناسند و ولیا به نظر مردم ، معنایش : فتنه انگیزی است . ملت آزاد شده روسیه به دنبال پارلمان نخواهند رفت بلکه به سمت میخانه خواهند شتافت ! تا مشروب بنوشند ، شیشه ها را خرد کنند و اشراف را دار بزنند ! اشرافی که تنها گناهشان این است که ریش شان را می تراشند و به جای قبای دهقانی ، کت فراک می پوشند . . . . انقلاب اکتبر ، ‌به طرق مختلف ، پیش بینی بلینسکی را محقق ساخت ( تراژدی مردم - انقلاب روسیه - اورلاندو فایجس ص 151 )

نظام شوروی هر اندازه هم به مردم ظلم کرده باشد در خاک روسیه رویید . ضعف فرهنگ دموکراتیک روسیه موجب ریشه دواندن بلشویسم شد . میراث تاریخ روسیه و قرن ها سرف داری و حکومت خودکامگان باعث شده بود که مردم عادی ناتوان و منفعل باشند . ضرب المثلی روسی می گوید : و مردم ساکت ماندند . و بیشتر تاریخ روسیه را می توان بر این اساس شرح داد . مسلما این تراژدی مردم بود . اما تراژدی که خودشان به پدید آمدنش کمک کردند . مردم روسیه در دام استبداد تاریخ خودشان گرفتار آمدند . هرتسن زمانی نوشته بود : ما برده ایم چون نمی توانیم خود را آزاد کنیم . .. اگر از انقلاب روسیه فقط یک درس باید گرفته شود آن درس این است که مردم نتوانسته بودند خود را آزاد کنند . آنها نتوانسته بودند ارباب سیاست خویش باشند . خود را از زیر یوغ امپراطورها رها کنند و شهروند شوند . با اینکه مردم توانستند نظام کهن را نابود کنند نتوانستند نظامی نو از آن خود بسازند . انقلاب به نقطه اول بازگشته بود و استبداد تازه ای بر روسیه تحمیل شده بود که از بسیاری جهات شبیه به استبداد قدیم بود . مفهوم قدرت در روسیه همچنان در سلطه قهرآمیز و اقتدار نیمه مذهبی بر گرفته از سنت های سرف داری و خودکامگی نمودار می شد تا در دولت مردن قانون مداری که حقوق و وظایف را میان شهروندان توزیع می کند . فرهنگ روسی فرهنگی بود که در آن قدرت نه بر اساس قانون بلکه بر پایه زور و سلطه فهمیده می شد ( از کتاب تراژدی مردم - انقلاب روسیه ص 1212)