صور ابهام در شعر فارسی

چون خلاق شعر ، رساننده پیام و مفهومی نیز می‌باشد، آفریده وی مبتنی بر مفاهیمی می‌گردد که بر اثر گذر زمان مفاهیم مزبور می‌میرد و از قلمرو علمی اجتماعات بشری رخت برمی‌بندد و جایگاه آنها آثار مکتوب می‌گردد و میعادگاه آنها نیز همان‌جا. بنابراین شعر که دربردارنده مفاهیم مذکور است، بر اثر ناباب شدن آن مفاهیم از خصوصیتی برخوردار می‌شود که آن «دشواری» خوانده می‌شود. دغدغه نویسنده در این کتاب بر آن است تا به بررسی بپردازد در اینکه چرا شعر مبهم است یا اینکه چرا شعر جو دشواری را می‌سپرد؟