دیوان اشعار علامه حسن زاده آملی

مجموع سروده‌هاى معظم له در دیوانى مدون و به دیوان اشعار نام گرفته است.دیوان مزبور شامل بخشهاى مختلفى چون غزلیات، قصاید، رباعیات، ترجیع بند، پندنامه و دفتر دل است.در این میان دفتر دل را شأنى بسزاست که بعدد حروف بسم الله الرحمن الرحیم، نوزده بند است و هر بند در یک موضوع تکوینى.
دیوان اشعار حسن‎زاده آملی، مجموعه اشعار حسن حسن‎زاده آملی است که توسط سید سعید هاشمی، تحقیق شده است.
استاد مهدی الهی قمشه‎ای در تقریظ خویش، در مورد دیوان علامه حسن‎زاده بیان می‎دارد که: استاد دانشمند، اشعار آبداری برای نشر معارف الهی و ترغیب نفوس شیّق به کمال و روح‎های عالی طالب حقایق، این اشعار را که مضامینش همه طبق اخلاق فاضله و توحید و تزکیه و تربیت روح است بدین مقصد عالی سروده و از طبع وقّاد خداداد گوهرفشانی کرده است.
کتاب، مشتمل است بر مقدمه محقق، تقریظ مهدی الهی قمشه‎ای و مجموعه اشعار متشکل از صدوچهل‎ودو غزل، هجده قصیده، بیست‎‎وچهار مثنوی، قطعه، تعدادی رباعی و دوبیتی، ترجیع‎بند، منظومه بلند دفتر دل، اشعار عربی، سایر موارد و ابیات تبری.
با مطالعه دیوان علامه نکات قابل توجهی به دست می‎آید و معلوم می‎شود که ایشان در اشعارشان به چه موضوعات و مباحثی اهتمام ورزیده است. اولین و بارزترین موضوع مد نظر ایشان عرفان است که می‎توان گفت در واقع، دیوان او چیزی جز عرفان نیست .