نگاهی تازه به بدیع

کتابی موجز که بیشتر جنبه آموزشی دارد لذا به صورت مختصر به هر یک از صنایع پرداخته شده است و نویسندهباز کردن بیشتر مطالب را به عهده استادان گذارده است.
مؤلف درباره انگیزش خود در زمینه تألیف این کتاب می گوید:
عیوب و اشکالات متعدد کتب بدیعی از قبیل تشتت در اسماء و اصطلاحات، نداشتن نظم و نسق علمی، عدم استفاده از مفاهیم کارآمد و روشنگری چون صامت و مصوت و هجا و تعاریف سطحی و ناقص، مثال های تکراری و کهنه و غیره و غیره باعث شد که برای دانشجویان خود جزوه ایی ترتیب بدهم.
همچنین در مقدمه می نویسد:
عمده کوشش من در این کتاب، بازنویسی بدیع لفظی با امکانات اولیه زبانشناسی و ارائه تعاریفی نسبتا دقیق و عملی و فراگیر در بخش بدیع معنوی بوده است و امیدوارم که بدین وسیله بدیع تا حدی از حالت ایستایی چندصد ساله ی خود خارج شود و جنبه یی پویا و استدلالی یابد به نحوی که تموج و سرشاری متون ادبی ما از نکات و دقایقی بدیع، در چشم ها و ذهن ها جلوه گر و نمودار گردد.
دیدگاه نویسنده نسبت به کتب سنتی بدیع نگاهی انتقاد گرایانه است: ” این کتب، صنایع را به نحوی مطرح کرده اند که گویی هیچ ارتباطی بین صنایع وجود ندارد و هر صنعت پدیده ای مجزا و مجرد است و آنان هم که به دنبال نظم نسقی بوده اند صنایع را به ترتیب حروف الفبا مطرح کرده اند. مثلاً صاحبان مدراج البلاغه و دره نجفی و ابداع البدایع٫ ازمیان این کتب معشوش و در مواردی مغلوط، یکی از کتبی که گاهی تا حدی به نزدیکی های بین صنایع توجه داشته است و تا حدودی صنایعی را که ماهیهً شبیه به هم هستند ( بدون ذکر این نکته) در کنار هم آورده است کتاب استاد مرحوم، همایی اعلی الله مقامه ( فنون بلاغت و صناعات ادبی ) است. از این رو ما در این رساله اساس کار را از نظر اسامی صنایع و
تعداد آن ها و شواهد، بیشتر بر این کتاب نهاده ایم. گفتن ندارد که در این کتاب مستطاب هم به سبب فقدان یک روش علمی که حدود بدیع را مشخص کند، مواردی از نظام های دیگر ادبی از قبیل عروض ( مثلاً ذو بحرین)، قافیه (مثلاً ذوقافیتین و اعنات) و انواع ادبی و نقد ادبی جزو صناعی بدیعی مطرح شده است.