مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل در شعر فارسی

از پشت جلد کتاب:
نخستین مولودی که ام البنین به امر خداوند متعال، برای حضرت علی (ع) به جهان آورد؛ نوزادی بود زیبا رخسار که خاندان علوی را از فروغ شادی و موج سرور سرشار کرد. نوزاد را "عباس" نامیدند که بعدها ملقب به "قمر بنی هاشم" و مکنی به "ابوالفضل" گردید.
امیرالمومنین از ولادتش بسیار شادمان و شاکر شد و او را در آغوش مهر گرفت. اذان را در گوش راست و اقامه را در گوش چپ او فرو خواند. برخی این رویداد مبارک را روز چهارم شعبان 26 هجری دانسته اند.
عباس روز به روز بالیده تر شد و چندی بعد نوجوان و سپس جوانی دلیر و نیرومند گردید که در کنار پدر بزرگوار و در کنار برادر ارجمندش امام حسین (ع) رشادتها و دلاوریها نمود و روزیکه حضرت سیدالشهدا برای حماسه عاشورا مصمم گردید، به علمداری و سپهسالاری آن حضرت مفتخر شد و در این راه چنان رشادت و شهامتی از خود بروز داد که در تاریخ ایثار و کرامت بشری کم نظیر است.
تربیت این مظهر وفاداری و ایثار در کنار پدر بزرگوارش علی (ع) و همراه با دو سبط گرامی پیامبر (ص) امام حسن و امام حسین (ع) و در آغوش مادر با فضیلتش فاطمه (ام البنین) انجام پذیرفت. جان و دلمان برخی او باد.