رسته‌ها
با توجه به وضعیت مالکیت حقوقی این اثر، امکان دانلود آن وجود ندارد. اگر در این باره اطلاعاتی دارید یا در مورد این اثر محق هستید، با ما تماس بگیرید.

سبک استعلایی در سینما

سبک استعلایی در سینما
امتیاز دهید
5 / 4.4
با 10 رای
نویسنده:
امتیاز دهید
5 / 4.4
با 10 رای
در سالهای اخیر سبکی به نام "سبک استعلایی" به ظهور رسیده است و هنرمندانی با فرهنگ‌های گوناگون برای بیان امر قدسی از آن سود جسته‌اند. مردم‌شناسان در اوایل این قرن دریافتند که هنرمندانی با فرهنگ‌های بی ارتباط به هم، از روشهای مشابهی برای بیان عواطف معنوی مشابه بهره گرفته‌اند.
در سینما نیز فیلمسازانی با فرهنگ‌های مختلف سبک استعلایی یکسانی را به وجود آوردند. این سبک، ماهیتاً استعلایی یا مذهبی نیست، اما راهی را برای تقرب به "متعال" نشان میدهد و با وجود اینکه موضوع تعالی یافته در هر مورد متفاوت است، اما هدف و روش در ناب‌ترین آنها یکسان است.
یاسوجیرو ازو در ژاپن، روبر برسون در فرانسه و تا حدودی کارل درایر در دانمارک و کارگردانانی با فرهنگهای دیگر، به گونه‌ای استثنایی شکل سینمایی مشترکی را به وجود آورده‌اند. این شکل مشترک را شخصیت فیلمسازان، فرهنگ، سیاست، اقتصاد و یا اخلاقیات تعیین نمی‌کند، بلکه برآیند دو احتمال کلی است: یکی تمایل به بیان "متعادل" در هنر و دیگری ماهیت رسانه فیلم. در تحلیل نهایی عوامل دیگر نمی‌تواند جهان شمول بودن این سبک را موجب شوند.
چه بسا متألهین و زیبایی شناسان و روان شناسان "کلیت معنوی" سبک استعلایی را به شیوه‌هایی متفاوت تفسیر کنند، اما تنها منتقدان قادر به اثبات آن‌اند. بدین منظور باید به اقامه دلیل پرداخت و به امید استخراج کل از جزء، فیلم‌ها، صحنه‌ها و قاب‌ها را تحلیل کرد.
سبک اتعلایی به لحاظ سبک بودن قابل تشخیص و تحلیل و تعریف است. به عبارت دیگر هر چند سبک استعلایی همچون دیگر اشکال هنر استعلایی برای رسیدن به امور وصف‌ناپذیر و نامرئی تلاش می‌کند؛ اما خود وصف‌ناپذیر و نامرئی نیست. سبک استعلایی از ابزار دقیق مادی- زاویه دوربین، گفتگو و تدوین، برای مقاصد از پیش معین استعلایی بهره می‌برد. این سبک سه مرحله جداگانه دارد که می‌توان آنها را هم به صورت مجزا و هم در مقام اجزایی از یک کل بزرگتر مورد بررسی قرار داد.
سبک استعلایی عنوانی مبهم همچون "فیلم‌های دینی" نیست که بعضی مضامین دینی را تصویر می‌کنند و عواطفی در خور آن مضامین را برمی‌انگیزند، این سبک جایگاهی برای آه و افسوس‌ها، گریه‌ها و هیجاناتی که در فیلم‌های دینی تجربه می‌شوند، نیست. افزون بر این حاصل بینش فردی هنرمند یا تعلیمات رسمی مذهبی نیز نیست و لزوماً با نمایش ژاندارک بر چوبه آدم سوزی یا مسیح بر روی تپه یا فرانسیس مقدس در میان گل‌ها یا مصائب مسیح که نمایش رنج یا موعظه یا خیرخواهی است در بین مردم مشخص نمی‌شود؛ بلکه تنها و لزوماً یک سبک است.
بیشتر
اطلاعات نسخه الکترونیکی
آپلود شده توسط:
sadnaee
sadnaee
1398/03/08

کتاب‌های مرتبط

تئاتر پداگوژیک و برشت
تئاتر پداگوژیک و برشت
5 امتیاز
از 2 رای
Spike Lee
Spike Lee
0 امتیاز
از 0 رای
پژوهش هایی در سینمای مستند
پژوهش هایی در سینمای مستند
3.9 امتیاز
از 26 رای
حرفه تولید فیلم
حرفه تولید فیلم
4.1 امتیاز
از 10 رای
برای درج دیدگاه لطفاً به حساب کاربری خود وارد شوید.

دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی سبک استعلایی در سینما

تعداد دیدگاه‌ها:
1
اساسا استعلا مفهومی فلسفی و برساخته ی اندیشه کانت و محصول عصر روشنگری در قرن هفدهم آلمان است که از اروپای مرکزی آغاز شد اما به آن متوقف نماند.البته شاهکار اندیشه کانت در این بود که فااهمه ی انسان چیست و چگونه آدمی با جهان مفسرانه برخورد می نماید.این امر تا حدودی نزدیک به قول نیچه است که معتقد بود انسان در تعیین رویدادهای جهان بیرونی نقسی ندارد اما در تفسیر آن بس موثر است بنابراین انسان چیزی نیست جز یک مفسر و بدین اعتبار جایگاه او در جهان هستی بدین شکل تبین می شود.رهیافت های کانت در نقد قوه ی فاهمه او را به این سو رهنمون ساخت که امکانات و محدودیت های فاهمه را بشناسد و چون گستره ی فاهمه با زبان مطرح می شود یعنی هر انسان به قدر فهم خود سخن می گوید ناگزیر کانت نتیجه گرفت که گستره فهم آدمی منوط به دایره زبانی اوست پس چون بین فهم و زبان نسبت یافت خود به خود پایه های زبان شناسی عمومی نیز ساخته شد.استعلا در این زبان به معنای فرارفتن از همان ساحت فهم و زبان است اما کانت توضیح نمی دهد که چگونه بافرارفتن از دستگاه زبان(چنانکه گفتیم زبان و فهم منوط به هم هستند) می خواهد آن استعلا را بیان نماید.سینما یکی از هنرهایی است که در این مقام می تواند بیانگر استعلا باشد.ینی فرارفتن از زبان و بیانگری از طریق هنر...در این تردیدی نیست که درایر و برسون و نیز تارکوفسکی و برگمان طریق استعلا را در آثار خود پیموده اند اما در مورد اوزو این طبقه بندی به نظر من جور در نمی آید زیرا در آثار اوزو رخوت و خمودگی ناشی از زندگی در توکیو(یک شهر بزرگ صنعتی بیجهت شلوغ) است که هیچ کس برای هیچ کس وقت ندارد.اوزو در کارهای خود هرگز پا را فراتر از آن چیزی که هست نگذاشت مع الاوصف کتاب شریدر خواندن ای و آموختن ای است.با احترام علی اصغر معیری
سبک استعلایی در سینما
عضو نیستید؟
ثبت نام در کتابناک