جنگ جهانی اول

پیتر استراسر
پیتر استراسر (1 آوریل 1876 - 5 اوت 1918) فرمانده ارشد نیروی دریایی امپراتوری آلمان زپلین در طول جنگ جهانی اول ، نیروی اصلی عملیات بمباران از 1915 تا 1917 بود. او در آخرین حمله کشتی هوایی امپراتوری آلمان بر فراز بریتانیا کشته شد.
استراسر در 1 آوریل 1876 در هانوفر آلمان به دنیا آمد . در سن 15 سالگی به نیروی دریایی امپراتوری آلمان ( Kaiserliche Marine ) پیوست. پس از خدمت در کشتی SMS Stein و SMS Moltke ، او وارد آکادمی نیروی دریایی در کیل شد. او به سرعت درجات را طی کرد و در سال 1895 به درجه ستوان ارتقا یافت . او در کشتی SMS Mars ، SMS Blücher ، SMS Panther ، SMS Mecklenburg و SMS Westfalen از سال 1897 تا 1902 خدمت کرد. او یک افسر عالی توپخانه بود و در امپراتوری آلمان قرار گرفت. دفتر نیروی دریایی ( Reichsmarine-Amt) مسئول کشتی آلمانی و توپخانه ساحلی. در سپتامبر 1913، [1] او فرماندهی بخش کشتی هوایی نیروی دریایی ( Marine-Luftschiff-Abteilung [2] ) را بر عهده گرفت. کشتی‌های هوایی هنوز یک فناوری اثبات‌نشده بودند و Korvettenkapitän Strasser پس از سلف خود، Korvettenkapitän Friedrich Metzing ، [1] که در سقوط اولین کشتی هوایی نیروی دریایی، L 1 غرق شد ، رئیس جدید کشتی هوایی نیروی دریایی شد . همچنین تنها کشتی هوایی باقیمانده نیروی دریایی L 2 به زودی در یک حادثه مرگبار دیگر گم شد. [3] استراسر مطالعات نظری را در مورد کشتی‌های هوایی به پایان رساند و تجربه عملی خلبانی کشتی هوایی غیرنظامی LZ 17 به دست آورد.ساکسن _ کشتی هوایی دیگر به نام LZ 13 Hansa برای آموزش خدمه نیروی دریایی در حین ساخت کشتی های جدید اجاره شد. در آغاز جنگ، نیروی دریایی تنها یک کشتی هوایی عملیاتی داشت، LZ 24 (نام نیروی دریایی L 3) . L 3، تحت فرمان شخصی اشتراسر، تنها کسی بود که در مانورهای نیروی دریایی امپراتوری درست قبل از جنگ شرکت کرد.
پس از شروع جنگ جهانی اول در اوت 1914، کشتی های هوایی نیروی دریایی در ابتدا به ماموریت های ضد زیردریایی، ضد مین و جاسوسی محدود شدند. آنها در نبرد خلیج هلیگولند خدمت کردند .
با این حال، در 19-20 ژانویه 1915، L3 و L4 در اولین حملات بمباران بر فراز انگلستان شرکت کردند و به گریت یارموث ، شرینگهام و کینگز لین حمله کردند. در طول 3 سال آینده، کمپین های بمباران عمدتاً علیه بریتانیا، اما همچنین در پاریس و سایر شهرها و بنادر آغاز خواهد شد. استراسر حداقل یک بار در ماه در حملات انگلیس شرکت می کرد. [3] او تصمیم گرفت خودش سبد جاسوسی تازه توسعه یافته را آزمایش کند، و زمانی که با آنتن زپلین درگیر شد تقریباً بیرون افتاد . [3] در ابتدا، بمباران به اهداف نظامی محدود می‌شد، اما با حمایت لابی‌گری بزرگ کنترادمیرال . پل بهنکه ، [1] قیصر حملات علیه اهداف غیرنظامی را تایید کرد. برآوردهای رسمی بریتانیا 498 غیرنظامی و 58 سرباز را در بین سال‌های 1915 تا 1918 در اثر حمله هوایی در بریتانیا کشته شدند. 1913 مجروح ثبت شده است. نیروی دریایی امپراتوری 360000 کیلوگرم بمب پرتاب کرد که اکثریت آن در جزایر بریتانیا بود. 307315 کیلوگرم به کشتی ها، بنادر و شهرک های دشمن هدایت شد. 58000 کیلوگرم بر فراز ایتالیا، بالتیک و مدیترانه رها شد. کشتی های هوایی ارتش آلمان 160000 کیلوگرم بمب را به اهداف تعیین شده خود حمل کردند: 44000 کیلوگرم به بلژیک و فرانسه، 36000 کیلوگرم انگلیس و 80000 کیلوگرم روسیه و اروپای جنوب شرقی اصابت کرد. با این حال، این سؤال باقی می ماند که آیا کشتی های هوایی (و مهمتر از آن، خدمه غیرقابل جایگزین آنها) بهتر به عنوان یک سلاح دریایی صرفاً استفاده می شدند یا خیر.
ویزهادمیرال راینهارد شیر در ژانویه 1916 به مقام مافوق اشتراسر رسید و تلاش کرد تا تلاش تهاجمی استراسر برای استقلال را مهار کند. [1] در 28 نوامبر، [ نیاز به نقل از ] 1916، استراسر با فرمان امپراتوری به عنوان «رهبر کشتی‌های هوایی» ( Führer der Luftschiffe ; FdL ) منصوب شد. [ توضیح لازم است ]
استراسر زنده نماند تا پایان جنگ را ببیند. در 5 آگوست 1918، [3] در طی یک یورش شبانه به بوستون ، نوریچ و خور هامبر، L 70 استراسر با یک DH4 شناسایی بریتانیایی برخورد کرد . [4] سرگرد خلبان اگبرت کادبری و سرگرد توپچی رابرت لکی L 70 را درست در شمال ولز-بعدی-دریا در ساحل نورفولک ساقط کردند. هیچ یک از 23 مرد سرنشین جان سالم به در نبردند. ثابت شد که این آخرین حمله کشتی هوایی بر فراز بریتانیای کبیر است. [4]