شرح عرفانی غزلهای حافظ - جلد 3

شرح غزلهای 232 تا 365

مجموعه‌ی چهارجلدی «شرح عرفانی غزل‌های حافظ» نوشته‌ی «ابوالحسن عبدالرحمان ختمی لاهوری» است که به کوشش استاد بهاءالدین خرمشاهی، کورش منصوری و حسین مطیعی امین تصحیح و تعلیقاتی به آن افزوده شده. مولف، این اثر را در قرن یازدهم هجری قمری به رشته‌ی نگارش درآورده است. این شرح از شرح‌های مهم عرفانی بر غزلیات حافظ شیرازی به‌شمار می‌آید.
درباره‌ی شرح حاضر: «این شرح یکسره عرفانی و حکمی است و کمتر به جنبه‌های زبانی - ادبی شعر حافظ می‌پردازد. زبان و بیان این شرح، دشوار و دیریاب نیست و هرچند که سرشار از اصطلاحات و تعبیرات عرفانی و حکمی است. عرفانی که در این شرح مطرح است، آمیزه‌ای از عرفان عاشقانه و بدون اصطلاح، و عرفان نظری و اصطلاحی است و مولف پس از استناد و استشهادهای بسیار به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی، از امهات متون عرفانی از «کشف‌المحجوب» هجویری و «تمهیدات» عین‌القضاه همدانی گرفته تا آثار ابن‌عربی، مخصوصا «فتوحات» و بیش از آن از «فصوص‌الحکم» و شروح فارسی و عربی آن، برای شرح هرچه عرفانی‌تر شعر حافظ سود می‌جوید و اساسی‌ترین متون موردنظر او یکی «مثنوی» مولوی و دیگر «گلشن راز» شیخ محمود شبستری است که چه بسیار از آن‌ها نقل می‌کند.»