معماری زبان

کتاب حاضر شامل سخنرانی نوآم چامسکی در دانشگاه دهلی است. او در ژانویه ۱۹۹۶ به دعوت دانشگاه دهلی در آن دانشگاه حضور یافت تا در جمع دانشجویان و اساتید سخنرانی کند. سلسله سخنرانی ‌های چند روزه غالباً پیرامون اندیشه‌های سیاسی وی‌ بود، اما تنها یک روز از این برنامه به مسئله زبان اختصاص داشت و در همین روز بود که محتوای کتاب حاضر شکل گرفت. ریشه‌های فلسفی مطالعه زبان، مروری بر تاریخ زبان‌ شناسی نوین، شرح آخرین نگرش‌های غالب در این رشته، تعاملات میان‌رشته‌ای و ارتباط زبان‌شناسی با سایر حوزه‌های فکری، نقد و چالش وضع کنونی دانش بشری از جمله عناوینی هستند که درباره آن‌ها بحث و تبادل نظر صورت می‌گیرد. همچنین گردآورندگان اثر، شرح و حواشی مختصری نیز در قالب پی‌نوشت بر آن افزوده‌اند که شامل ارجاع‌های متنوع و پرشمار به آثار برجسته زبان‌شناسی نظری است.

در قسمتی از فصل اول کتاب می‌خوانیم: «زبان چیزی جز تجلی خاصی از استعداد اولیه زبانی نیست. این ساده ‌ترین تعریف از مفهوم زبان در پژوهش‌های نظری است که می‌توان به بیان روزمره ارائه کرد. ما زبان را ( انگلیسی، سواحیلی، هندی،...) وضعیت تثبیت شده خاصی از استعداد زبانی می‌دانیم و وقتی می‌گوییم کسی زبانی را می‌داند صرفاً به این معنی است که توانایی زبانی او در یک وضعیت خاص قرار گرفته است. زبان در این مفهوم، دستگاهی است که فرمان‌هایی را به نظام‌های کنش ارسال می‌کند.»