جریان شناسی سیاسی ایران معاصر

کتاب « جریان شناسی سیاسی ایران معاصر» در دو بخش اصلی تعریف مفاهیم و گونه شناسی جریان های فکری و سیاسی تنظیم شده است . در این کتاب تعاریفی از اصطلاحاتی چون جریان فکری – سیاسی ،‌جبهه فکری –سیاسی ،‌جناح های فکری – سیاسی ، ائتلاف ، اپوزیسون ،‌حزب سیاسی ،‌گروه های ذی نفوذ ، نیرو های اجتماعی ،‌مکتب سیاسی ،‌ایدئولوژی ، تجدد گرایی دینی ، اسلام گرا ، سلطنت طلب ،‌ملی گرا ، التقاطی ،‌سنت گرا ،‌عرف گرا ، سکولار ،‌قوم گرا ، خواص ، عوام ، خودی ، غیر خودی ،‌متحجر ، منفعل ،‌اصول گرا ، اصلاح طلب و ... ارائه شده است . در بخش دوم کتاب به جریان های اسلامی ، سلطنت طلب ، مارکسیستی ،‌ملی گرا ،‌التقاطی و روشنفکری اشاره شده است .در ذیل بخش جریان اسلامی محور های مبانی فکری ،‌تاریخچه ،نهاد ها ، احزاب و گروه ها ،‌تشکل های عصر انقلاب مشروطه ، تشکل های عصر پهلوی ،‌تشکل های شهریور ۲۰ تا سال ۴۰، جمعیت فداکاران اسلام ،‌انجمن تبلیغات اسلامی ،‌کانون نشر حقایق اسلامی ، اتحادیه مسلمین ، جمعیت هواداران تشیع ، جامعه تعلیمات اسلامی ،‌هیئت قائمیه ،مجمع مسلمانان مجاهد ،‌انجمن حجتیه ،‌حزب برادران ،‌هیئت علمیه ، نهضت خداپرستان سوسیالیست، انجمن پیروان اسلام ، انجمن پیروان قرآن ، فدائیان اسلام ، تشکل های اسلامی خارج از حوزه علمیه ،‌جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ، جامعه روحانیت مبارز پرداخته شده است .همچنین ذیل عنوان « تشکل های اسلامی عصر جمهوری اسلامی » به مواردی چون جریان انقلابی حزب الله ، خط امام ، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ،‌حزب جمهوری اسلامی ، حزب جمهوری خلق مسلمان ، دفتر تحکیم وحدت ، گروه مهدی هاشمی ، جمعیت زنان جمهوری اسلامی ،انصار حزب الله ، جمعیت دفاع از ارزش ها ،‌جامعه اسلامی مهندسین ،‌خانه کارگر ، حزب اسلامی کار ،‌حزب همبستگی ایران اسلامی، مجمع نیروهای خط امام ، حزب تمدن ایران اسلامی ، جمعیت ایثار گران انقلاب اسلامی ، حزب کارگزاران سازندگی ، جبهه دوم خرداد ، حزب جبهه مشارکت ایران اسلامی ،‌اصول گرایان و حزب اعتماد ملی اشاره شده است.

در بخشی از کتاب آمده است :«جریان اسلامی با اعتقاد به خدای واحد ، مرجع اقتدار و قدرت در نظام هستی اعم از تکوین و تشریع را خداوند می داند بر این اساس حق حاکمیت ، ولایت و اطاعت تنها از آن او و کسانی است که او اجازه داده است از این منظر هر گونه شائبه امانیسم یا انسان محوری نفی می شود در عین حال از جمله اصول جریان اسلامی مردم سالاری دینی است بر این اساس مردم سالاری مطلق یا جمهوری مطلق به گونه ای است که در ان مردم در مقابل اسلام بایستند مردود است البته حاکمیت مردم در تعارض با حاکمیت خداوند نیست و در عرض ان قرار ندارد . دین با مردم سالاری کاملا سازگار است . مردم از طریق شرکت در انتخاب های گوناگون براساس ضوابط شرعی ، مسئولان نظام سیاسی اعم از رهبر ، رئیس جمهور ، نمایندگان مجلس ، اعضای شوراهای شهر و روستا را به طور مستقیم یا غیر مستقیم بر می گزینند . در واقع جریان اسلامی با تاکید بر کرامت مردم و اعتبار والای آرای مردمی برای آنها در همه مراحل استقرار نظام سیاسی نقش قائل است .»