استالین مخوف: خنده و بیست میلیون

کتاب مارتین ایمیس آن گونه که از نام آن بر می آید (استالین مخوف) بر محور واخوانی خشونت در دوران حاکمیت استالین در حزب کمونیست دور می زند. بیست میلیون کشته ثمره استیلای استالین بر کشور شوروی ها بود. اما کمونیست ها و احزاب چپ دنیا هیچ گاه حاضر نشدند ابعاد و کمیت این میزان خشونت منتهی به مرگ را در دوران استالین بررسی و اطلاع رسانی کنند. تنها پس از مرگ او بود که حتی بعضی از نزدیکترین و وفادارترین اعضای حزب او پرده از رفتار استالین برداشتند. دادگاه های فرمایشی، شیوه های اعتراف گیری و به عهده گرفتن تقصیرات با توجیه منافع حزب و پرولتاریا و ... تنها گوشه هایی از سبوئیت استالین را بر ملا می کند. ایمیس شخصیت استالین را این گونه توصیف کرده است:
" هیچ کس در جهان تاکنون به موفقیتی چنین عجیب و غریب نائل نشده است که میلیون ها هموطن خود را از بین ببرد و در عوض چاپلوسی کورکورانه تمامی کشور را بشنود."

پس از مرگ استالین تکرار و اعمال شیوه های او به استالینیست تعبیر گردید. در حال حاضر نیز سازمان مجاهدین خلق و مشخصا رهبری آن از سوی منتقدان و اعضای جداشده از مجاهدین به همین شیوه ها و رفتارها معرفی می شود. کتاب استالین مخوف از جهاتی می توان در وجه اثباتی و سلبی این موارد از سوی منتقدین و موافقین سازمان مجاهدین پاسخ بدهد. بیش از هر چیز شخصیت متناقض و پارادوکسیکال استالین می تواند به لحاظ ایدئولوژیک و منش های شخصی و سازمانی با رهبری رجوی مقایسه و نتیجه گیری گردد. ایمیس در بخشی از کتابش می نویسد:
"استالین درباره کمونیسم شوروی و خیال واهی آرمان شهری است. درباره لاس زدن روشنفکران غربی - و بعضی جاهای دیگر - یا توهمی است که تجسم راستین آن دست کم بیست میلیون شهروند اتحاد شوروی و به احتمالی صد میلیون تن را در سراسر جهان به کشتن داد."

کتاب ایمیس از این جهات یعنی توهم آرمان شهر چپ نیز می تواند الگوی تطبیقی مناسبی با آنچه در مناسبات امروز و آتی مجاهدین اتفاق خواهد افتاد، باشد.