از مدرنیسم تا پست مدرنیسم
امتیاز دهید
نویسنده:
لارنس کهون
مترجم:
عبدالکریم رشیدیان
امتیاز دهید
کتاب از مدرنیسم تا پست‌مدرنیسم مجموعه‌ای جامع از متون کلاسیک و معاصر مربوط به مدرنیسم و پست‌مدرنیسم است.
این مجموعه با تکیه بر این فرض که دانش‌پژوهان و دانشجویان نمی‌توانند بدون شناختی قبلی از بسط و تکامل مدرنیته به ارزیابی پست‌مدرنیسم بپردازند مباحث کنونی را در متن نقادی مدرنیته از قرن هفدهم به این‌سو قرار داده است.
این کتاب که به ترتیب زمانی و موضوعی تنظیم شده است متنی است ایده‌آل برای دانشجویان و عموم خوانندگان، زیرا گستردگی و عمق پوشش این اثر آن را به منبعی غیرقابل چشم‌پوشی برای پژوهش در رشته‌های مختلف فلسفی، ادبی، فرهنگی، نظریه‌ی اجتماعی و دینی تبدیل می‌کند.
افزوده‌های ویراست جدید دربرگیرنده‌ی بیست متن برگزیده‌ی جدید است از چهارده نویسنده‌ی غالباً متأخری که بیان‌کننده یا منتقد پست‌مدرنیسم بوده‌اند.
ویراستار کتاب، آقای کِهون، استاد فلسفه در دانشگاه بوستون و نویسنده‌ی کتاب‌های معضل مدرنیته (۱۹۸۸) و غایات فلسفه (۱۹۹۵) است.
بیشتر
این مجموعه با تکیه بر این فرض که دانش‌پژوهان و دانشجویان نمی‌توانند بدون شناختی قبلی از بسط و تکامل مدرنیته به ارزیابی پست‌مدرنیسم بپردازند مباحث کنونی را در متن نقادی مدرنیته از قرن هفدهم به این‌سو قرار داده است.
این کتاب که به ترتیب زمانی و موضوعی تنظیم شده است متنی است ایده‌آل برای دانشجویان و عموم خوانندگان، زیرا گستردگی و عمق پوشش این اثر آن را به منبعی غیرقابل چشم‌پوشی برای پژوهش در رشته‌های مختلف فلسفی، ادبی، فرهنگی، نظریه‌ی اجتماعی و دینی تبدیل می‌کند.
افزوده‌های ویراست جدید دربرگیرنده‌ی بیست متن برگزیده‌ی جدید است از چهارده نویسنده‌ی غالباً متأخری که بیان‌کننده یا منتقد پست‌مدرنیسم بوده‌اند.
ویراستار کتاب، آقای کِهون، استاد فلسفه در دانشگاه بوستون و نویسنده‌ی کتاب‌های معضل مدرنیته (۱۹۸۸) و غایات فلسفه (۱۹۹۵) است.
.webp)
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی از مدرنیسم تا پست مدرنیسم
از این کتاب نشان میدهد چه قدر این کتاب عالی و‌مفید و روان است
روشنگری، خروج آدمی ست از نابالغی به تقصیر خویشتن خود. و نابالغی، ناتوانی در به کارگرفتن فهم خویشتن است بدون هدایت دیگری. به تقصیر خویشتن است این نابالغی، وقتی که علت آن نه کمبود فهم، بلکه کمبود اراده و دلیری در به کارگرفتن آن باشد بدون هدایت دیگری. دلیرباش در به کارگرفتن فهم خویش! این است شعار روشنگری. تن آسایی و ترسویی ست که سبب می‌شود بخش بزرگی از آدمیان، با آنکه طبیعت آنان را دیرگاهی است به بلوغ رسانیده و از هدایت غیر رهایی بخشیده، با رغبت همه عمر نابالغ بمانند، و دیگران بتوانند چنین ساده و آسان خود را به مقام قیم ایشان برکشانند. نابالغی آسودگی ست. تا کتابی هست که برایم اسباب فهم است، تا کشیش غمگساری هست که در حکم وجدان من است و تا پزشکی هست که می‌گوید چه باید خورد و چه نباید خورد و... دیگر چرا خود را به زحمت اندازم، اگر پول‌اش فراهم باشد مرا چه نیازی به اندیشیدن است؟ دیگران این کار ملال آور را به جای من خواهند کرد. و برای اینکه بخش بزرگتری از آدمیان به سوی بلوغ رفتن را نه فقط دشوار که بسیار خطرناک نیز بدانند، قیم هایی که از سر لطف نظارت عالیه بر آنان را به عهده گرفته‌اند تدارک بایسته را می‌بینند. اینان پس از آنکه جانوران دستاموز خود را خوب تحمیق کردند، سخت مواظبت می‌کنند که این موجودات سربه راه نکند از قفسک کودکی‌شان، همان زندانی که ایشان برای‌شان فراهم کرده‌اند، پا بیرون بگذارند. آنگاه در گوش‌شان می‌خوانند که اگر به تنهایی قدم بیرون بگذارند چه خطرهایی تهدیدشان می‌کند. اما این خطرها چندان هم که می‌گویند بزرگ نیستند، بلکه با چندبار افت و خیز سرانجام شیوه راه رفتن را می‌آموزند. اما یک نمونه ناکام کافی است که همه را از آزمون‌های بعدی بهراساند.
اما اینکه جماعتی بتواند خود به روشنگری دست یابد محتمل و اگر آزاد بگذارندش‌ای بسا قطعی است. زیرا همیشه تنی چند خوداندیش حتی در میان قیم‌های گمارده بر توده پیدا می‌شوند که پس از آنکه یوغ نابالغی را به کناری انداختند، روح ارج شناسی عقلانی ارزش‌ها و غایت هستی انسانی را که خوداندیشیدن است در پیرامون خویش می‌پراکنند.
برای دستیابی به این روشنگری به هیچ چیز نیاز نیست مگر آزادی، تازه آن هم به کم زیانترین نوع آن، یعنی: آزادی کاربرد عقل خویش در امور همگانی به تمام و کمال
(از مدرنیسم تا پست مدرنیسم، لارنس کوهن، ص۵۱-۵۳)