رسته‌ها
مقدمه بر تاریخ علم - جلد 2، بخش 1
امتیاز دهید
5 / 4.6
با 33 رای
امتیاز دهید
5 / 4.6
با 33 رای
کتاب ارزشمند تاریخ علم، نه تنها بهترین کتاب در زمینه خود است بلکه می توان گفت یکی از بهترین کتب دنیا است. از مطالعه این کتاب، واضح دیده خواهد شد که وسعت بیکران اطلاعات نویسنده و مطالعه استقرائی وی از تمام آنچه در قرون سابق، از سه هزار سال پیش به این طرف، در نتیجه فعالیت عقلی و فکری دانشمندان عالم بوجود آمده، مافوق تصور است.

دانشمندان جهان اعتراف دارند که جورج سارتون، برجسته ترین مورخ علم است و کتاب “تاریخ علم” که ثمره دانشمندی و درایت شگرف اوست، یکی از ممتازترین آثار علم و معرفت است که تاکنون منتشر شده است. او علاوه بر این کتاب، کتاب های دیگری نیز در این زمینه تالیف کرد. هرکس کار عظیمی را که جرج سارتن، در زمینه‌ٴ تاریخ علم انجام داده است‌، مورد توجه قرار دهد، از وسعت فعالیت یک انسان دچار شگفتی می‌شود. نه‌ تنها حجم این آثار حیرت‌انگیز است‌، بلکه‌ تمرکز نیت‌، روشنی هدف و شیوه‌ٴ او از آن لحاظ جالب است که به او امکان می‌دهد، آنچه را که‌ در چشم دیگران جنبه‌های کهنه یا خشک تحقیق است‌، تعالی بخشد.

او برای رسیدن به هدفی‌ آرمانی کوشید که با گذشت سالیان دریافت‌، هرگز به آن نخواهد رسید، ولی منظره‌ٴ افزایش‌ روزافزون گروه پژوهندگانی که در راه برگزیده‌اش گام می‌نهادند، مایه‌ٴ خشنودی‌اش بود. به افتخار دستاوردهای سارتن، “جامعه تاریخ علم” جایزه ای معروف به مدال جرج سارتون را ایجاد کرد .این جایزه، از معتبرترین جوایز جامعه تاریخ علم است که از سال ۱۹۵۵ هر سال، به یک مورخ برجسته علم که از طریق کمیته بین‌المللی پژوهش انتخاب می‌شود، اهدا می‌گردد.
بیشتر
اطلاعات نسخه الکترونیکی
تعداد صفحات:
577
فرمت:
PDF
آپلود شده توسط:
khar tu khar
khar tu khar
1396/12/12

کتاب‌های مرتبط

برای درج دیدگاه لطفاً به حساب کاربری خود وارد شوید.

دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی مقدمه بر تاریخ علم - جلد 2، بخش 1

تعداد دیدگاه‌ها:
1
«تا جایی که می دانم مسئلۀ ساکن یا غیرساکن بودن زمین در اروپا مورد بحث نبود: تصور می شد که زمین در مرکز عالم ساکن است. از طرف دیگر دستکم سه اخترشناس شرقی در نیمۀ دوم سدۀ سیزدهم، موضوع را مورد بحث قرار دادند: دو تن مسلمان به نام های علی بن عمر کاتبی و قطب الدین شیرازی، و یک سریانی، یعنی ابوالفرج. کاتبی امکان گردش وضعی را مورد توجه قرار داد، ولی گردش زمین را از لحاظ یک اصل کلی نفی کرد: حرکت تحت القمر نمی تواند مستدیر باشد. قطب الدین و ابوالفرج هم به طریق مشابهی نتیجه گیری کردند. به نظر می رسد که ابوالفرج امکان یک حرکت مستقیم الخط را پذیرفته ولی حرکت هایی از نوع دیگر را رد کرده است. بدین ترتیب، این سه مرد خردمند سرانجام به همان نتیجۀ همکاران لاتینی شان رسیدند، ولی شک آنان در برابر اعتقادشان بیش تر بود... شکیاتی که در این آثار عربی بیان شد بی حاصل نبود. اینها همراه با انتقاد مداوم از اخترشناسی بطلمیوسی... به زمینه سازی اصلاح کپرنیکی در سال 1543، یاری کرد» (مقدمه بر تاریخ علم، پوشینه 2، رویه 832، جُرج سارتن، ترجمه ی صدری افشار)
ابوسعید احمد بن عبدالجلیل سِجزِی (سده چهارم هجری) از حرکت زمین دفاع کرد و ستاره سنجی (= اسطرلاب) ساخت که برپایه چرخش زمین کار می کرد. نپیگ «لأعلاق ‌النفیسه» نوشتۀ ابن رسته اصفهانی، ۷۰۰ سال پیش از کوپرنیک، نظریه های دانشمندان مسلمان ایرانی را گرد آورده است که برخی از آنان بر یک یا دو حرکت وضعی و انتقالی زمین باورمند بوده اند. این نپیگ با ترگمان جناب حسین قره چانلو از سوی انتشارات امیرکبیر منتشر شده است. در برگ ۳۳ آن آمده است: «گردشی که از ستارگان به نظر می رسد، در واقع حرکت زمین است، نه فلک خورشید».
ابوریحان بیرونی در این باره فرمودن: «رد نظریه سجزی کار ساده ای نیست»
(قانون مسعودی، به کوشش عبدالکریم الجندی، بیروت، 2002 م، جلد دوم، فصل ششم، برگ ۱۴۸)
مقدمه بر تاریخ علم - جلد 2، بخش 1
عضو نیستید؟
ثبت نام در کتابناک