دیوان عمعق بخاری

به تصحیح: سعید نفیسی

امیرالشعرا شهاب‌الدین عَمعَق بُخاری مُکَنی به ابوالنجیب و ملقب به شهاب الدین و امیرالشعراء، از شاعران پارسی گوی سدهٔ پنجم و ششم قمری در ماوراءالنهر است. او به درگاه پادشاهان آل افراسیاب تعلق داشت و چند تن از امیران آن را مدح کرده‌است. اشعار وی آکنده از صنایع بدیعی است. او بخصوص در تشبیه چیره‌دست است. عمعق عمری دراز (بیشتر از صد سال) یافت. انوری ابیوردی عمعق را در شعر اهل خراسان خود به عنوان استاد سخن یاد می‌کند و مصرعی از شعر او :خاک خون آلود ای باد به اصفهان بر" را تضمین می‌کند.

تخلص او را برخی عمیق و عمیقی گفته‌اند، ولی گویا تخلصش در اصل عقعق (که نام مرغی است هشیار) بوده و بعدها توسط رونویسان بصورت عمعق (که ظاهراً کلمه‌ای است بی‌معنی) درآمده است.