زندگی ذرات هستی

از متن کتاب:
مهمترین مسئله در زندگی، الفت جمعی، دوست داشتن یکدیگر و مهربان بودن است. تشنج مطلقاً حرام است و عصبانیت نباید باشد. اینها همه ضد ارزشهایی که نباید در زندگی دیده شود. باید توجه داشته باشیم که خوبی ها و سرمایه عمر یک انسان، به این است که چقدر توانسته است به دیگران خیر برساند؛ چقدر از او خوردند نه اینکه چقدر توانسته محبت دریافت کند. اگر ما بیاییم و خودمان را به کانون محبت و عاطفه متصل کنیم، آن وقت می توانیم بدون هیچ چشم داشتی به دیگران محبت کنیم. آن هنگام اگر دیگران ما را تحویل نگرفتند، اذیت نمی شویم و چنانچه پاسخ خوبی ما را با بدی دادند، دلخور نمی شویم. دوستی عشق می خواهد. انسان باید به عشق خداوند، با جان و دل به دیگران کمک کند. خداوند موجودی است که ذاتاً وقتی به او نزدیک شوی آرامش داری. قدرت داری. شاد هستی. وقتی به او نزدیک شوی، سالم هستی. این اثر ذاتی نزدیکی به خداوند تبارک و تعالی است و اثر ذاتی دلیل نمی خواهد. به عبارتی دوستی و ارتباط شما با یکدیگر باید بر مبنا و محور حق تعالی، یعنی معشوق مشترک باشد. دوستی ها، ارتباطات، وقت گذاری ها، عمر گذاری ها،. اگر بر محور حق تعالی نباشد. اینها همه اش تلف کننده است.

انسان مهرورز انسانی است که دیر عصبانی می شود. انسانی که اصلاً رنجیده خاطر نمی شود. آدمهایی که اهل الفت نیستند و نمی گذارند دیگران با آنها الفت بگیرند، آدمهای بی خیری هستند. این افراد عاقبت بدی هم دارند. اینها چون آدمهای سرد مزاج بی عاطفه ای هستند، آن طرف هم گرفتار می شوند، چرا که عرضه ندارند محبت خدا را جلب کنند و...