کیهان بچه ها - دوره جدید برای بچه های انقلاب - شماره 180 - اسفند 1361

خداوند همه شان را بیامرزد. از عباس یمینی شریف و مرحوم بدیعی تاامیر حسین فردی
سالهای نوجوانی به اتفاق همسالان خویشاوند و چند دوست دیگر، این مجله را می خواندم و لازم بذکر است از آغاز انقلاب و دوره جدید، ابتدا آقایان "وحید نیکخواه آزاد" و بعدا "داریوش نوروزی" مجله را مدیریت می کردند که ثمره کارشان از نظر ما قابل قبول تر بود. و مرتب، آثار تعداد زیادی از نویسندگان و شاعران بنام کود***وجوان در آنها درج می شد و تصویر سازی آنها هم زیبا بود. متاسفانه دوره طولانی آقای "امیر حسین فردی"، مجله ملال آور و کم محتوا و فاقد جذابیت برای مخاطب بود و کیفیت مجله هرگز به پایه پیشین نرسید و همگی دوستان و آشنایان نتوانستیم با آن رابطه برقرار کنیم. و دیری نگذشت که از خرید و مطالعه آن منصرف شدیم. بتدریج مجلات دیگر نظیر سروش نوجوان با حضور امثال مرحوم قیصر امین پور درخشیدند و مخاطب جلب کردند. البته این عقیده شخصی است و ارتباطی به میزان تعهد و مدیریت و . . .ایشان ندارد و بهترین محک، مقایسه مجلات سالهای مورد بحث می باشد. بعدا در مصاحبه ای از ایشان خواندم که مجله، پیش از حضورشان، وضع مناسبی نداشته و در حال تعطیلی بوده!؟
امیر حسین فردی در گفتگویی خاطره و دلیل رفتن به کیهان بچه‌ها را این‌طور مرور کرده بود: «در حوزه هنری بودم که خبر دادند: کیهان بچه‌ها در آستانه تعطیلی است و کمک کنید که این اتفاق نیفتد. مسئولیت سنگینی در حوزه داشتم. گفتم نمی‌آیم. اما کیهان بچه ها با سابقه و پرمخاطب بود. تصمیم گرفتم هفته‌ای دو روز بیایم. از شهریور 61 آمدیم تا الآن. با کیهان بچه‌ها ماندگار شدم».

ای کاش بعد از برکناری عباس یمینی شریف و دست اندرکاران سابق مجله‌ی کیهان بچه‌ها در ایام انقلاب، فقط به "جدید " اکتفا نمی‌کردند و در کل نام این مجله را هم تغییر می دادند. چون دیگر آن مجله نبود. منظورم قضاوت در مورد بهتر یا بدتر شدن اش نیست و نظر طرفداران هر کدام از این دو دوره برایم محترم است . منظورم تغییر دیدگاه کلی و خط فکری آن است . منظورم رعایت حقوق مولف و پدید آورنده است این مسئله در مورد خود موسسه ی کیهان و حتی اطلاعات هم صادق است .مرحوم فردی و مرحوم یمینی شریف که خداوند هر دو را قرین رحمت کند دو انسان بودند با دو دیدگاه مخالف هم در باره ادبیات و آموزش و پرورش کودکان . درست مثل صمد بهرنگی و عباس یمینی شریف که دو انسان بودند با دیدگاه های مخالف هم در باره‌ی ادبیات کودکان . وقتی صحبت از کیهان بچه‌ها می کنند و دو نام حسین فردی و یمینی شریف را در کنار هم می گذارند بی اختیار خنده‌ام می گیرد . خنده‌یی تلخ . آنانی که چون من از سالهای پایانی زندگی پر رنج و درد عباس یمینی شریف خبر دارند به خوبی می دانند که هرگاه او مجله‌ی کیهان بچه‌های به اصطلاح جدید را می‌دید پس از مشاهده‌ی مطالب داخل آن اندوهگین می‌شد و وقتی هم علتش را از او می پرسیدند با غصه میگفت من اصلا بدو خوبش را کاری ندارم .مگر اسم قطع بود میتوانستند مثلا بگذارند بچه‌های انقلاب یا نام مشابه دیگر