ملک‌ الشعراء بهار

تاریخ شعر معاصر پارسی، یکی از ایدئولوژیک‌ترین بخشهای تاریخ‌نگاری جدید ما محسوب می‌شود. تاریخ شعر نو، مانند هر تاریخ دیگری، شبکه‌ای از رخدادهای مهم، شخصیتهای تاثیرگذار، منشهای نوظهور و نهادهای تکامل یابنده را در خود جای می‌دهد، که به شکلی بسیار تحریف شده و نارسا و سطحی، گلچین و تفسیر شده‌اند. بازخوانی این تاریخ، و نقادانه نگریستن به این که چرا فلان رخداد مهمتر از بهمان رخداد قلمداد شده، و چرا داوری درباره‌ی فلان شخصیت چنین است و درباره‌ی بهمان چنان، ضرورتی است که دیر یا زود باید جسورانه با آن روبرو شد. این مجموعه از کتابها را با این انگیزه می‌نویسم که از سویی برخی از مدارها و مسیرهای نادیده انگاشته شده در این سیستم فرهنگی پیچیده را روشن و شفاف سازم، و از سوی دیگر موضع خویش را درباره‌ی نقد شعر معاصر پارسی در بستری جامعه‌شناختی و تاریخی استوار سازم. به عنوان نخستین چهره از این گروه، ملک‌الشعرای بهار را برگزیده‌ام. چرا که هم شایسته‌ی لقبش هست و هم نسبت به موضع اجتماعی و فرهنگی‌اش همدلی فراوان حس می‌کنم. از سوی دیگر، درازای عمر بهار و حضورش در بزنگاه‌های تاریخی مهم، او را به شاه کلیدی تبدیل کرده که اگر خوب شناخته شود، زنجیره‌ای از شاعران و ادیبان و فعالان اجتماعی دیگر را گرداگرد خویش به خوبی خواهد شناساند.