کالبدشناسی آگاهی

این کتاب در اصل پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد نگارنده در رشته‌ی جانورشناسی (گرایش فیزیولوژی اعصاب) بوده است به عنوان . پرسش اصلی متن آن است که چطور پردازش اطلاعات در مغز انسان به گذار حالتی کیفی میدان می‌دهد و آگاهی (درک و شناسایی حضور چیزها و رخدادها) را به خودآگاهی (فهمِ این که درکی از چیزها و رخدادها در ذهنِ «من» وجود دارد) تبدیل می‌کند. گذار یاد شده تا جایی که شواهد آزمایشگاهی نشان می‌دهد، در دستگاه بینایی با بیشترین سرعت و در پیچیده‌ترین شکل نمود می‌یابد. برای همین نگارنده برای پاسخگویی به این پرسش مدلهای عصب‌شناسانه‌ی اصلی درباره‌ی پردازش اطلاعات بینایی را وارسی کرده و دستگاه‌های نظری‌ای که می‌توانند گذار آگاهی به خودآگاهی را شرح دهند را با هم مقایسه کرده است. در نهایت نظریه‌ای تازه در قالب بازتعریف خودآگاهی به صورت بازنماییِ بازنمایی پیشنهاد شده و در پیوست کتاب نتایج چهار آزمون تجربی برای محک زدن آمده، که مدل یاد شده را تایید می‌کند. این کتاب در سال ۱۳۷۸ نوشته شده و از این رو دستاوردهای دانش عصب‌شناسی تا پایان دهه‌ی ۱۹۹۰٫م را در بر می‌گیرد. از آنجا که پژوهشی مفصل هم بود، تنها چهار پیوستِ مربوط به دستاوردهای آزمایشگاهی‌اش در قالب پایان‌نامه‌ی نگارنده انتشار یافت و در همان سال به عنوان پایان‌نامه‌ی برتر برگزیده شد.