منحنی قدرت در تاریخ ایران

در نگرش اخلاق‌مدارانه به قدرت، قدرت خود فی‌نفسه شأنی ندارد و اقبال به آن زمانی موجه است که از خود فرا برود و موجب اقامه ارزشی متعالی شود.
در این نگره، کسب قدرت آن گاه ناموجه است که ارزشی نادیده گرفته شود. سیره علوی نماد بارز روی خوش نشان دادن به قدرت برای فضیلت است و مطابق چنین انگیزه‌‌ای، قدرت بسیار مطلوب است، اما ارزش آن، وقتی به باطل بینجامد، از کفش پاره و پافرسوده نیز کمتر است.
برخی از صاحبان قدرت که ارزش‌ها را فرو نهادند و قدرت را فرا گرفتند، عالمانه عامدانه نکردند، بلکه ندانسته نخواسته چنین کردند. اینان می‌پنداشتند حفظ قدرت مهم است و چندان دغدغه حفظ قدرت را داشتند که مجال حفظ ارزش‌ها را نیافتند. پس ترجیح ارزش بر قدرت بدون فهم تعارض میان این دو ممکن نیست.
به دیگر سخن، تا هنگامی که صاحبان قدرت ندانند که ممکن است در تعارض میان حفظ قدرت و حفظ ارزش‌ها قرار بگیرند، نمی توانند ارزش‌ها را بر قدرت ترجیح دهند. ترجیح ارزش بر قدرت، مولود درک هنگامه‌ای است که میان این دو تعارض است. پس از دانستن امکان تعارض میان حفظ قدرت و حفظ ارزش‌ها، مشکل انتخاب پیش می‌آید....