کتاب مستطاب نورالهدایه

نجیب الدین رضا تبریزی در ۱۰۴۷ در اصفهان به دنیا آمد؛ اما در اصل تبریزی بود. بنا بر بعضی اشعار وی در کودکی پدر خود را از دست داده یا یتیم به دنیا آمده است. تبریزی تا پایان نوجوانی در اصفهان زیست و احتمالاً مقدمات را در همانجا فراگرفت. او در شرح حالش خود را امّی معرفی کرده که گویا به درس‌ناخواندگی نزد استاد اشاره داشته و بر همین اساس، شرح حال‌نویسان نیز وی را امّی دانسته‌اند. تبریزی از مشایخ صوفیه ذهبیه و ملقب به «نجیب الدین» (لقب طریقتی وی) بود. در اصفهان با شیخ محمدعلی مؤذن خراسانی، از مشایخ ذهبیه ملاقات کرد و همراه او به مشهد رفت. در آنجا پس از ریاضت‌های بسیار، در بیست وچهار سالگی به مقام شیخیت و ارشاد رسید، چهار سال در این مقام باقی ماند و در بیست وهشت سالگی به مقام «قطب صامت» ارتقا یافت. وی در ۱۰۷۸ق به همراه استادش به اصفهان بازگشت و بعد‌ها خلیفه و داماد او شد. از او آثار زیادی برجای مانده است؛ از جمله نورالهدایة، درباره انواع معرفت و اصول دین و اصطلاحات و معارف صوفیه، نام اصلی آن در نسخ خطی نورالهدایة و مصدرالولایة است، اما در متن چاپ شده، قسمت دوم عنوان حذف شده است. این اثر مشتمل بر مقدمه و هفت اصل و خاتمه است و در ۱۰۷۸ تألیف شده است.