تاریخ معاصر ایران: از کودتای 1299 تا شهریور ماه 1320

سلام، مدتها به دنبال این کتاب بودم و از کاربر محترم Kaydan و نیز از مدیران زحمت کش تارنما بابت به اشتراک گذاشتن آن ممنونم.
کتاب از نثر روان و ساختاری منسجم و منظم در ارائه مطالب بهره می برد. طبقه بندی صورت گرفته در خصوص اصلاحات عهد رضاشاه برای بنده بدیع و در ضمن راه گشا بود. اما حیف است نقدی نداشته باشم به لحن جانب دارانه و در بسیاری جاها حتی مجیزگویانه نویسنده، که بی تردید ارزش علمی و تاریخی اثر را مخدوش ساخته است. هم چنین نویسنده در پایان اشاره می کند که این کتاب به امر خود شاه نگاشته شد که این نکته نیز اعتبار مطالب کتاب را به شدت کاهش داده است. در ضمن چندین جای کتاب خواننده با تکرار مکررات مواجه می شود که اندکی کسل کننده است.

ویکتور برار دانشمند فرانسوی در آغاز کتابی که درباره انقلاب ایران نوشته است میگوید: « ایران نه ملتست و نه دولت » . این بهترین معرفی از وضع ایران در پایان دورهٔ قاجارهاست و گویندهٔ این سخن نه غرض ورزی و دشمنی کرده و نه مبالغه کرده است. زیرا که ملت یعنی آن جمعی از مردم که در زبان و اخلاق و عادات و رسوم و معتقدات و دین و لباس و زندگی اجتماعی و امید و آرزو و حتی در خشم و غضب و کینه و نفرت یکسان بیندیشند و باهم همداستان و شریک باشند .
راستی هم که در آن زمان ایرانیان در هیچ یا ازین مظاهر انسانی اتفاقی کلمه نداشتند و در فصل دیگری که دربارهٔ اوضاع اجتماعی خواهد بود درین زمینه بیشتر سخن خواهم راند .
در آن زمان ایران دولت هم نبود ، زیرا دولت یعنی آن نیروی حاکمه ای که از میان مردم برخاسته باشد و مسئول سرنوشت و خوب و بد مردمی باشد که آنرا برانگیخته اند. آنست که شب و روز برای آن مردم دلسوزی کند، آسایش و نیک روزی مردم را از هر حیث فراهم آورد، در هر روزی مردم را بسوی پایهٔ دیگری از پیشرفت و ترقی و کمال ببرد، زندگی شبانه روزی امروز و فردای آن مردم را از هر حیث تأمین کند، حتی نقشه های عاقلانه برای آیندهٔ آن مردم بکشد، عرض و ناموس و جان و مال همهٔ مردم را در کمال خوبی حفظ کند و همهٔ خطرهای جانی و مالی را دفع کند ، از هیچ وسیلهٔ ارشاد و هدایت خودداری نکند. صفحه 11 کتاب