قراقوش: شعر گیلکی گالشی

قراقوش
تاره می، پیچه مسان، دره انه دل هی نیشه، هی ورسه، رادکهه
خو، پلا لمپوسه جی پو دکونه«کاک رو» دره ا، هما، دودکونه
آفتاو شانه سر، امّا، حلا«سوری» اسّا نه کوله جی
- دتاوه جوزمی بون پره تا
- جوره تله اتاره می، ای، پلاکل سوید پیچه
خوپلا یاله اویه والاگوداه افتاوه امرا ببه
- ورفه دوشاویا که گی، زرن گیسه
کاشه گول ساتن پیران بپوشه ووته ادسمال دبوسه
سانه توموّن دگوداه باد اونه لاکنه باپاتوکول
- ودهه اهمبرا تاو
گرمه پئیزه، حلا- سرده زومسّون نرسه
تازه رنگاگیته باغونه سره تورشه هسه شوه خرمن سره سر، صوبا کونه
- «آمار» ی کل «دوموسه»چپران و چکلانه سره جی
- فینیچه خو کوچ و کاچه «خوموسه»افتاوه،
وارونه،پیرانه گبه
«شاله ماری عروسه»

برگردان به فارسی شاهین:

مه، مثل گربه ای توی دره هاهی می نشیند، هی برمی خیزد، راه می افتد
با لپ بزرگش، فوت می کنددره «کاکرود» را آکنده از دود می کند
خورشید غروب دم، امّا هنوزاز فراز بقعه «سوری»
می تابدپائین دست مزرعه جوتا
بالای صخره سنگی رامه، این گربه نر سفید و بزرگ
یال بلندش را آنجا افشانده با خورشید
آمیزه ای از برف و دوشاب به وجود آورده یا که گویی، زرین گیسو
پارچه ای از ساتن گل صورتی بر تن کرده دستمال بافتنی به سرش بسته
دامن چلوار سفید پوشیده باد با نوک پا او را می جنباند
و آرام تاب می دهد.
*****
اوایل پائیز است، هنوززمستان سرد فرانرسیده
تازه سیب ترش در میان باغها به رنگ نشسته شب را روی خرمن جا به صبح می رساند
- «دوموس» نر «آمار»از روی پرچینها و دیواره بناها
- جمع نکرده بار و بندیل خویش را «خوموسه»آفتاب است
باران است حرف پیرهاست
عروسی مادر شغال است.